Όλα όσα γίνονται γνωστά το τελευταίο διάστηµα από τον άναρχα φιλοξενούµενο και προσελκύσιµο τουρισµό σε επίπεδο ποσότητας, προβληµατίζουν όσους οραµατίζονται µία βιώσιµη πολιτεία, τα Χανιά, έναν όχι κατεστραµµένο νοµό, των Χανίων.
Ο όρος άναρχα, ενδεχόµενα να µην είναι ο πιο προσφιλής στην εκτίµηση της κατάστασης, είναι όµως προφητικός σε όλα όσα έρχονται, δεδοµένης της αναντιστοιχίας, του τι µπορούµε, τι διαθέτουµε, πόσο οργανωµένοι είµαστε και πόσους καλούµε να ζήσουν, το τουριστικό µας προϊόν.
Η αλήθεια έχει να κάνει µε την εµπορευµατοποίηση η οποία αντικατοπτρίζει την καταστροφή σε γωνιές του τόπου µας, σε παραλίες και περιβάλλον, σε οδικό δίκτυο και ταυτότητα πολλών περιοχών.
Ο όρος Βιώσιµες Πόλεις, έχει όπως πλέον είναι διακριτό στους περισσότερους, µετακοµίσει στη επικράτεια του νοµού. Θα αγωνιζόµαστε σε µικρό διάστηµα για έναν Βιώσιµο Νοµό που θα εκπέµπει ολοένα και πιο τροµακτικό ουρλιαχτό για SOS.
Γνωστές και αγαπηµένες παραλίες, µεταµορφώθηκαν σε θέρετρα, την ίδια ώρα που δρόµοι χωρίς ασφάλεια και προδιαγραφές, φλερτάρουν µε οχήµατα φέρετρα.
Γειτονιές και µπαλκόνια µε βασιλικούς και γιασεµιά αλλάζουν όψη, σε απρόσωπα στενά µε ηλεκτρονικές κλειδαριές και κωδικούς που αλλάζουν χέρια.
Υπάρχει µία τραγωδία που βάζει τα καλά της για να σεργιανίσει και εκεί που αναζητάµε όλοι µας κρατική µέριµνα και ορθολογική διαχείριση για να αποφευχθούν οι συνέπειες της τουριστικής κακοτοπιάς, σε συνάρτηση µε την αναζήτηση του γρήγορου κέρδους, µάλλον η ιδιωτικοποίηση θα εµφανιστεί σε πολλά µετερίζια ως Μεσσίας.
Όσοι παρακολουθούν την πορεία και την εξέλιξη στο συγκεκριµένο θολό τοπίο που προβληµατίζει, διαβάζουν τα σηµάδια και ανησυχούν, κάνουν λόγο για επέλαση που θα προκαλέσει µεγάλη πίεση σε υποδοµές, προορισµούς, περιβαλλοντική υποβάθµιση και κοινωνική έκρηξη από µεγάλη µερίδα πολιτών, που το µόνο το οποίο επιζητούν είναι η ηρεµία του τόπου τους και η συνέχιση της κοινωνικής ταυτότητας.
∆εν είναι τυχαίο ότι, όπου δηµιουργήθηκαν κοινωνικοοικονοµικές στρεβλώσεις επήλθε βαρύτατος τραυµατισµός ή και θάνατος της πολιτιστικής κληρονοµιάς, ηθών και εθίµων.
Οι παλιοί µας έλεγαν ότι, το περίσσο χαλά το ίσο… Σήµερα το ίσο αφορά στον ήπιο τουρισµό που µπορεί να χωνευτεί από την κοινωνία µας και να διατηρήσει ισορροπίες, ενώ το περισσό αφορά στον υπερτουρισµό και την αναρχία, που θα πληγώσει ίσως και ανεπανόρθωτα, τον τοπικό πληθυσµό και θα ωφελήσει επενδυτές και πολυεθνικές.
Στο ερώτηµα, µα καλά τόσα πράγµατα τεράστια και θλιβερά µπορεί να συµβούν σε αυτό τον µικρό τόπο; Η απάντηση είναι πως αφενός, τα όµορφα χωριά όµορφα καίγονται, αφετέρου οι κατακτητές πάντα κάνουν επέλαση περιφερειακά, από τα σηµεία που η οργάνωση λείπει και η αγραναύπαση… καλά κρατεί.
Ήρθε η ώρα µάλλον, όχι µάλλον, σίγουρα και πάλι σίγουρα, ήρθε η ώρα, να ασχοληθούµε µε τη µετάδοση γνώσης για τα αρνητικά του υπερτουρισµού, σε πολίτες, επιχειρηµατίες και εµπλεκόµενους µε το τουριστικό προϊόν, ήρθε η ώρα για υπεύθυνες βιώσιµες τουριστικές πρακτικές, ήρθε επίσης η ώρα για οικολογική και πολιτιστική συνείδηση.
Αν εµείς κλείσουµε τις πόρτες στην προστασία της πόλης και του νοµού µας, τα Χανιά θα µείνουν άφιλα και οι επόµενες γενιές Χανιωτών άστεγες.
Μιχαήλ Λαμπαθάκης – Χανιώτικα νέα
