Το τελευταίο του ταξίδι για τον Άδη των πλοίων (Αλί Αγά) εκτελεί αυτή την ώρα το ΚΡΗΤΗ ΙΙ της ΑΝΕΚ, ολοκληρώνοντας τον κύκλο του στην Ελληνική ακτοπλοΐα μας.
– F/B “ΚΡΗΤΗ ΙΙ” (1996-2024)
Ήταν ένα πρωινό του 2012, όταν με τον φίλο μου, τον Δημήτρη Μπολιεράκη, βρεθήκαμε στο λιμάνι της Σούδας. Εκεί μας περίμενε ο Μιχάλης Βάλβης, ένας άνθρωπος με μεράκι και αγάπη για τη θάλασσα, έτοιμος να μας ξεναγήσει στο «Κρήτη 2».
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο πλοίο, μας τύλιξε εκείνη η γνώριμη αίσθηση που είχαν πάντα τα καράβια: η μυρωδιά του αλμυρού αέρα, ο ήχος των κυμάτων που χάιδευαν τα πλευρά του σκαριού και η υπόκωφη βουή των μηχανών, που έμοιαζε με χτύπο καρδιάς. Το «Κρήτη 2» δεν ήταν απλώς ένα πλοίο. Ήταν ένας ολόκληρος κόσμος, μια πλωτή πολιτεία που ταξίδευε ακούραστα ανάμεσα στην Κρήτη και τον Πειραιά, κουβαλώντας στις καμπίνες και στα σαλόνια του χιλιάδες ζωές, ιστορίες, αναμνήσεις.
Ανεβαίνοντας τη σκάλα, βρεθήκαμε στη γέφυρα, το κέντρο επιχειρήσεων του πλοίου, όπου ο καπετάνιος και το πλήρωμα έλεγχαν την πορεία του. Εκεί, οι μεγάλες οθόνες και τα όργανα ναυσιπλοΐας κυριαρχούσαν στον χώρο.
Συνεχίσαμε προς το μηχανοστάσιο, την «καρδιά» του πλοίου. Ο θόρυβος των μηχανών και η θερμότητα ήταν έντονα, καθώς οι τεράστιες μηχανές εργάζονταν ασταμάτητα για να κινήσουν το πλοίο.
