Το 2014 μέχρι το 2023 στην Κρήτη έχουμε 504 θανάτους από τροχαία, ενώ όπως δείχνουν τα στοιχεία της Περιφέρειας Κρήτης από τα 32 θανατηφόρα τροχαία πέρσι, τα 17 σχετίζονταν με αυξημένη χρήση ουσιών ή αλκοόλ.
Στην Κρήτη δεν υπάρχει χωριό χωρίς θύμα από τροχαίο, ενώ ακόμη και τουρίστες έχουν χάσει τη ζωή τους. Το απαισιόδοξο είναι πως δεν αλλάζει τίποτα ούτε από την Πολιτεία ούτε από τη συμπεριφορά των ανθρώπων.»
Τραγικά τα παραπάνω στατιστικά για τα τροχαία ατυχήματα στην Κρήτη. Βιώνουμε καθημερινά μια γενοκτονία στην άσφαλτο. Άραγε έχουμε πόλεμο;
Φίλοι και συμπατριώτες. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το αίμα από τα τρία παλικάρια που σκοτώθηκαν τόσο άδικα, στην άσφαλτο των Χανίων και διαβάζουμε ότι άλλα δυο νεα παιδιά έσβησαν άδικα στους Ελληνικούς δρόμους, την επομένη ημέρα. Και ο απολογισμός των νεκρών δεν έχει όριο. Ένας καθημερνός θρήνος χωρίς τέλος.
Γιατί άραγε η Ελληνική κοινωνία πληρώνει ένα τόσο ακριβό τίμημα;
Αναρωτήθηκε το κράτος τις ευθύνες του στις καθημερινές αυτές δολοφονίες; Αναρωτηθήκαμε οι πολίτες τις δικές μας ευθύνες απέναντι στους τόσους νεκρούς; Τι πράττουμε οι μεν και οι δε για να μπει τέλος σε αυτόν τον όλεθρο; ΤΙΠΟΤΑ. Λίγα κροκοδείλια δάκρια της μιας ημέρας και υποσχέσεις του αέρα από την πολιτεία.
Είμαστε μια κοινωνία, ένα κράτος από τα τρένα, τα πλοία, έως τα αυτοκίνητα και τα πατίνια, που κυριαρχεί η σκέψη: ‘Πάμε και όπου βγει.’
Ζώντας πολλά χρόνια σε μια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, γνωρίζω με πλήρη γνώση των λεγομένων μου, ότι οι πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών όταν καθίζουμε στο τιμόνι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι ή αυτόχειρες.
Συνένοχοι όλων εμάς το διεφθαρμένο κράτος, η ανύπαρκτη δικαιοσύνη, η αστυνομία. Καμία τιμωρία. Καμία σύνεση, καμία ΠΑΙΔΕΙΑ. Καμία ευθύνη από τις αμφότερες πλευρές.
Οι Έλληνες οδηγοί εκτός το ότι δεν τηρούμε κανένα κανόνα ασφαλείας, δεν έχουμε καμία αξιακή συμπεριφορά. Έχουμε μια αγενέστατη συμπεριφορά λες και είμαστε κυρίαρχοι. Είμαστε ανεύθυνοι, αγενείς χωρίς παιδείας.
Μπαίνουμε στο δρόμο χωρίς ίχνος σεβασμού. Ούτε για τον εαυτό μας, αλλά ούτε για τους άλλους οδηγούς. Όλος ο δρόμος είναι δικός μας και κανένας δεν έχει δικαιώματα να προπορευτεί από εμάς. ‘Ετσι ‘επιτιθόμαστε’ στον προπορευμένο σαν να είναι εχθρός μας. Πατάμε το γκάζι και όποιο πάρει ο χάρος. Ούτε λόγος για ζώνες ασφαλείας ή κράνη. Τα παιδιά στα πίσω καθίσματα χωρίς τα ανάλογα καρεκλάκια, στα δε μηχανάκια χωρίς καμία ασφάλεια.
Το τραγικότερο όλων θα πιούμε ατελείωτο αλκοόλ στα πανηγύρια, τους γάμους, τα νυκτερινά κέντρα και μετά θα καθίσουμε εν ευθυμία στο τιμόνι. Κανείς μέθυσος δεν θα καλέσει ταξί, ή ένας από την παρέα δεν θα πιει ούτως ώστε να επιστρέψει τους άλλους με ασφάλεια στα σπίτια τους όπως γίνετε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Έτσι δεκάδες, εκατοντάδες Ελληνόπουλα πριν προλάβουν να ανθήσουν κόβετε ο μίσχος τους βίαια. Σπίτια σφαλίζουν και χαροκαμένοι γονείς προσπαθούν να βρουν παρηγοριά πάνω σε παγωμένα μάρμαρα. Αυριανοί επιστήμονες δεν θα προλάβουν να προφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
Κατά την ταπεινή μου άποψη η κύρια αιτία των τόσων τροχαίων ατυχημάτων στην χώρα μας είναι η ατιμωρησία. Τα πρόστιμα, οι ποινές που επιβάλλονται είναι ελάχιστα σε σχέση με το μέγεθος της ασυδοσίας των Ελλήνων οδηγών. Συν τοις άλλοις αυτά τα τραγικά συμβαίνουν διότι το κράτος δεν έχει μεριμνήσει για την ασφαλή κυκλοφορία των πολιτών στους δρόμους, τα τρένα, τα πλοία. Εκατομμύρια κονδύλια λεηλατηθήκαν από τους εκάστοτε πολιτικούς με αποτέλεσμα κανένα μέσο μεταφοράς στην χώρα μας να μην είναι ασφαλές.
Στην Μεγάλη Βρετανία στους δρόμους και στις διασταυρώσεις δεν υπάρχουν STOP! Όμως σπάνια θα συμβεί θανατηφόρο ατύχημα και ο λόγος είναι ότι υπάρχει ατομική, αλλά και συλλογική ευθύνη. Υπάρχει σεβασμός στους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και τον άνθρωπο. Κανόνες που τους τηρούν ευλαβικά.
Ο οδηγός σε μια διασταύρωση θα σταματήσει έχει δεν έχει προτεραιότητα. Αν ο δρόμος είναι στενός και τα δυο αμάξια θα σταματήσουν προσπαθώντας να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Μετά ευγενικά θα σηκώσουν και οι δυο το χέρι να χαιρετήσουν. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με σεβασμό και ευγένεια. Θα λειτουργήσουν υπέρ του κοινωνικού συμφέροντος και θα βάλουν σε δεύτερη μοίρα το προσωπικό τους όφελος.
Όλα αυτά προϋποθέτουν παιδεία. ΟΧΙ μόρφωση, αλλά παιδεία και σεβασμός. Παιδεία που γαλουχείται στα παιδιά όταν είναι νήπια από τους γονείς και το σύστημα. Από την άλλη όλοι είναι ίσοι έναντι των νόμων ακόμα και οι υπουργοί και οι πολιτικοί. Το παραμικρό ατόπημα να δημοσιευθεί, καθαιρούνται από τα αξίωμα τους. Τα πρόστιμα είναι αυστηρά και τσουχτερά για τους παραβάτες των κανόνων κυκλοφορίας.
Στο σήμερα η κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας αναμένεται να αυξήσει στο μέγιστο τις ανώτατες ποινές, έως και ισόβια σε όσους προκαλούν θανατηφόρα ατυχήματα οδηγώντας υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Φίλοι και συμπατριώτες κανένα ατύχημα δεν γίνεται από κακή τύχη. Σε όλα υπάρχουν ένοχοι.
Τα βράδυ ας κοιταχτούμε στο καθρέπτη και ας πούμε «Φτάνει πια! Έχω και εγώ ευθύνη» Ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας, τα παιδιά μας. Ας μιλήσουμε στα σπίτια μας για σεβασμό και ατομική ευθύνη. Ας βάλουμε μια τάξη στο μέσα μας. Ας μάθουμε τις λέξεις ’ συγγνώμη, παρακαλώ, ευχαριστώ.’
Να γίνει η θλίψη οργή, απαίτηση, απέναντι στο ανάλγητο κράτος, τους διεφθαρμένους θεσμούς. Να απατήσουμε εδώ και τώρα να φτιαχτούν οι δρόμοι να μπουν διαχωριστικές λουρίδες. Να υπάρχει αστυνόμευση και οι υπεύθυνοι των τροχαίων ατυχημάτων να δικάζονται με παραδειγματικές τιμωρίες.
Οι ζωές μας και οι ζωές των παιδιών μας δεν είναι αναλώσιμες.
Τέλος, σαν μάνα και σαν άνθρωπος θέλω να ζητήσω συγγνώμη στα αγγελούδια που έφυγαν από δική μου αμέλεια. Δεν έπραξα κάτι παραπάνω για να μην πετάξουν εκεί ψηλά. Ας είναι εν ειρήνη.
Γράφει η Νίκη Λατινάκη, συγγραφέας με καταγωγή από τα Χανιά που κατοικεί στη Μ. Βρετανία.
zarpanews.gr
