Μια νέα ουσία που προέρχεται από μύκητες (μανιτάρια) και άλλους οργανισμούς, η πλεκτασίνη, “υπόσχεται” να αποτελέσει το νέο αποτελεσματικό “όπλο” για την καταπολέμηση των ιδιαίτερα ανθεκτικών και επικίνδυνων μικροβίων, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα.
Όπως αναφέρουν γερμανοί, ολλανδοί και δανοί ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Βόνης, της Ουτρέχτης και του Άαλμποργκ αντίστοιχα, καθώς και της δανικής εταιρίας Novozymes AS, σε εργασία τους στο περιοδικό “Science”, η πλεκτασίνη, ένα μικρό πεπτίδιο (μόριο πρωτεΐνης), μπορεί να καταστρέψει πολύ ανθεκτικά βακτήρια, γι’ αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα πολλά υποσχόμενο συστατικό των μελλοντικών αντιβιοτικών.
Όλο και περισσότερα βακτήρια, για παράδειγμα ο σταφυλόκοκκος, γίνονται ανθεκτικά στα υπάρχοντα αντιβιοτικά, λόγω της υπερκατανάλωσης των τελευταίων. Τα περισσότερα φάρμακα είναι ήδη άχρηστα κατά του στελέχους του Staphylococcus aureus (MRSA). Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ και άλλες χώρες περίπου οι μισοί ασθενείς στις μονάδες εντατικής θεραπείας των νοσοκομείων προσβάλλονται από το συγκεκριμένο βακτήριο.
Η πλεκτασίνη “υπόσχεται” να γύρει τη “ζυγαριά” ξανά προς την πλευρά των γιατρών. Στη νέα μελέτη, οι ευρωπαίοι ερευνητές εξηγούν τον μηχανισμό δράσης της ουσίας, που καταφέρνει να καταστρέφει την κυτταρική μεμβράνη των βακτηρίων, με συνέπεια αυτά να μην μπορούν πια να διαιρεθούν και να πολλαπλασιασθούν μέσα στον οργανισμό του ασθενούς.
Όπως εύστοχα αναφέρουν οι επιστήμονες, είναι σαν η πλεκτασίνη να κλέβει τους δομικούς λίθους με τους οποίους ένας κτίστης χτίζει ένα σπίτι. Τα βακτήρια δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς κυτταρικό τοίχωμα. Η γνωστή πενικιλίνη, που περιέχεται σε πολλά από τα σημερινά αντιβιοτικά, κάνει επίσης κάτι ανάλογο.
Η πλεκτασίνη είναι ακόμα πιο παρόμοια στη δράση της με ένα άλλο ευρέως χρησιμοποιούμενο φάρμακο, τη βανκομυκίνη, που προτιμάται από τη δεκαετία του ΄80 για την καταπολέμηση του σταφυλόκοκκου MRSA, όμως σταδιακά πολλά βακτήρια έχουν αποκτήσει ανθεκτικότητα απέναντί της. Τα στελέχη όμως αυτά μπορούν να εξοντωθούν από την πλεκτασίνη.
Οι ερευνητές παραδέχονται πάντως ότι ούτε η νέα ουσία θα λύσει το χρόνιο πρόβλημα της σταδιακής απόκτησης ανθεκτικότητας από τα μικρόβια απέναντι σε μια ουσία. Συνεπώς στο μέλλον και η πλεκτασίνη πιθανότατα θα αποδειχτεί αναποτελεσματική, μετά την ευρεία χρήση της, καθώς οι παθογόνοι μικρο-οργανισμοί στο μεταξύ θα έχουν μεταλλαχθεί και θα έχουν γίνει “αναίσθητοι” και σε αυτή. Η αδιάκοπη “κούρσα των εξοπλισμών” ανάμεσα στους γιατρούς και τα μικρόβια αναμένεται να συνεχιστεί για πολλά ακόμα χρόνια.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/328/5982/1168
