Το μπάσκετ της άνοιξε την πόρτα και η ίδια έβαλε τα εφόδια, τις ικανότητες και τις γνώσεις.
Από τα παρκέ η Κατερίνα Γλυνιαδάκη ανήκει πλέον στο δυναμικό μιας άλλης διαφορετικής ομάδας, αυτής της πρεσβείας της Σενεγάλης.
Με σπουδές σε Επικοινωνία και ΜΜΕ, δύο μάστερ σε Κοινωνιολογία και Ψυχολογία και διδακτορικό στη Δημόσια Πολιτική και Διοίκηση η πρώην διεθνής σέντερ ακολουθεί διπλωματική καριέρα.
Η μπασκετική της ζωή ξεκίνησε από τον ΟΑ Χανίων για να μετακομίσει στον ΔΑΣΑΛ, ενώ στη συνέχεια ήρθε η υποτροφία σε κολέγιο στην Αμερική (Northwest Florida College και University of California, Riverside).
Εκτός από τον ΔΑΣΑΛ στην Ελλάδα έχει αγωνιστεί σε Παναθηναϊκό, Αστέρα Εξαρχείων και Αθηναϊκό, έχει παίξει στη ιταλική Κιέτι, ενώ έχει συμμετοχές με όλες τις Εθνικές.
Ανήσυχο πνεύμα βλέπει τη Σενεγάλη ως μια μεγάλη πρόκληση. Η βάση της, πλέον, είναι το Ντακάρ, καθώς όνειρό της ήταν να βρεθεί στην Αφρική έχοντας βάλει το δικό της λιθαράκι προκειμένου να ανοίξει νέα ελληνική Πρεσβεία.
Πώς έγινε η μετάβαση από το μπάσκετ στην πρεσβεία; Πως επέλεξες να ασχοληθείς με αυτό τον τομέα;
«Σταμάτησα το μπάσκετ το 2015 γιατί πήρα υποτροφία για διδακτορικό από το London School of Economics. Από το 2015 ως το 2020 βρισκόμουν στο Λονδίνο, όπου ολοκλήρωσα το διδακτορικό στην Δημόσια Πολιτική και Διοίκηση, με έμφαση τη Μεταναστευτική Πολιτική.
Εντελώς τυχαία, την περίοδο που τελείωνα το διδακτορικό μου ενημερώθηκα ότι άνοιξε θέση για μένα στο ελληνικό δημόσιο, με βάση μια επιτυχία που είχαμε κάνει το 2005 με την Εθνική Νέων Γυναικών, όταν κατακτήσαμε την 4η Πανευρωπαϊκή θέση.
Είχα δηλώσει ότι θα ήθελα να εργαστώ στο Υπουργείο Εξωτερικών και, λόγω συνάφειας με τις σπουδές μου, με διόρισαν αρχικά στο τμήμα «Δικαιοσύνης, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Μετανάστευσης και Σένγκεν».
Ήταν ευκαιρία για μένα να δω πως οι προσφάτως αποκτηθείσες γνώσεις μου εφαρμόζονται στην πράξη, και είπα να το δοκιμάσω. Στη συνέχεια, έμαθα ότι θα μπορούσα να πάρω μετάθεση σε ελληνική Πρεσβεία στο Εξωτερικό. Επέλεξα να έρθω στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Πάντα ήθελα να γνωρίσω την Αφρική από κοντά, ενώ το ότι θα συντελούσα στο να ανοίξει μια νέα ελληνική Πρεσβεία ήταν μια επιπλέον πρόκληση».
Ποιος ο ρόλος και οι αρμοδιότητες που έχεις στην πρεσβεία της Σενεγάλης;
«Βρίσκομαι εδώ ως «Ακόλουθος Πρεσβείας» με διπλωματικό διαβατήριο. Είμαστε μια μικρή Πρεσβεία και το προσωπικό αποτελείται από δύο Έλληνες διπλωμάτες και εμένα, που θεωρούμαι διοικητικό προσωπικό. Είμαστε η πρώτη Πρεσβεία στη Γαλλόφωνη Αφρική (τα εγκαίνια έγιναν το Φεβρουάριο, παρουσία Υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια), ενώ καλύπτουμε στο σύνολο 9 χώρες της Δυτικής Αφρικής (Σενεγάλη, Γκάμπια, Πράσινο Ακρωτήριο, Γουινέα, Γουινέα-Μπισάο, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρα, και Ακτή Ελεφαντοστού). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή δουλειά και μεγάλο εύρος διοικητικών αρμοδιοτήτων (οικονομικά θέματα, προξενικά, κ.τ.λ.). Κάνω δηλαδή «λίγο απ’ όλα».
«Το μπάσκετ μου άνοιξε την πόρτα»
Το μπάσκετ κατά κάποιο τρόπο σε «βοήθησε» σε αυτό το επαγγελματικό σου βήμα με δεδομένο ότι είχες μείνει χρόνια στο εξωτερικό;
«Όπως προείπα, το μπάσκετ ουσιαστικά μου ‘’άνοιξε την πόρτα’’, αφού μπήκα στο δημόσιο μέσα από τα μόρια που είχα κερδίσει ως μέλος της Εθνικής μας Ομάδας. Ταυτόχρονα όμως, όταν επρόκειτο να τοποθετηθώ σε ορισμένο πόστο, συνεκτιμήθηκαν σίγουρα οι σπουδές και οι γνώσεις που είχα αποκτήσει στο ενδιάμεσο διάστημα».
Όταν έμαθαν ότι είσαι πρώην μπασκετμπολίστρια πως αντέδρασαν οι συνάδελφοι σου στην πρεσβεία;
«Ο διορισμός αθλητών στο Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Υπό αυτή την έννοια, ήταν αρχικά λίγο «αξιοπερίεργο» για τους συναδέλφους μου. Σύντομα βέβαια αυτό ξεχνιέται και μεγαλύτερη σημασία αποκτά η δουλειά που κάνω και η κοινή μας καθημερινότητα».
Πως είναι η ζωή σου στη Σενεγάλη; Προσαρμόστηκες εύκολα;
«Η Σενεγάλη είναι πολύ ενδιαφέρουσα χώρα. Έχει πλούσια πολιτιστικά δρώμενα, φυσική ομορφιά, και οι άνθρωποι είναι ζεστοί και φιλόξενοι. Η μετάβαση δεν ήταν εύκολη για μένα αρχικά, καθώς δεν μιλούσα Γαλλικά (ούτε Γουόλοφ), ενώ το κλίμα ήταν υπερβολικά ζεστό και υγρό κατά την περίοδο που ξεκίνησα. Ευτυχώς όμως είχα πολύ υποστηρικτικούς συνεργάτες, οι οποίοι διευκόλυναν σημαντικά αυτή τη μετάβαση. Στην πορεία έμαθα κάπως τη γλώσσα, συνήθισα στο περιβάλλον και τα νέα μου καθήκοντα, και γνώρισα πολλά καινούρια μέρη και ωραίους ανθρώπους. Έχουν περάσει ως τώρα μόνο 7 μήνες εδώ, οπότε η εξερεύνηση συνεχίζεται».
«Κοιτάζω να προχωράω ένα βήμα τη φορά»
Σου λείπει η Ελλάδα και το μπάσκετ; Ήταν εύκολη η απόφαση να εγκαταλείψεις τα παρκέ;
«Η Ελλάδα πάντα είναι στο μυαλό μου, αλλά δε θα έλεγα ότι μου λείπει γιατί επισκέπτομαι συχνά και γιατί έχω ήδη ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Αυτός είναι ο 13ος χρόνος. Το μπάσκετ ήταν μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, ο κύκλος όμως για μένα είχε κλείσει όταν σταμάτησα, και έτσι δεν νιώθω τώρα ότι μου λείπει. Στην αρχή βέβαια, όταν από μπασκετμπολίστρια της Α1 έγινα διδακτορική φοιτήτρια, μου πήρε χρόνο να το συνειδητοποιήσω. Θυμάμαι αισθανόμουν ότι είχα πολύ ενέργεια και δεν δυσκολευόμουν να κάθομαι ακίνητη σε μια καρέκλα για 8 ώρες».
Ποια είναι τα όνειρα και οι φιλοδοξίες της Κατερίνας Γλυνιαδάκη; Το μπάσκετ έχει θέση;
«Τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να προσεγγίζω το μπάσκετ ως κοινωνική επιστήμονας, αρθρογραφώντας σχετικά, και δεν προβλέπω αυτό να αλλάζει στο σύντομο μέλλον.
Γενικότερα, κάνω κάτι αρκετά διαφορετικό και καινούριο αυτή την περίοδο, και προσπαθώ να πάρω όσα περισσότερα μπορώ από αυτή την εμπειρία. Όταν νιώσω ότι έχω φτάσει σε σημείο κορεσμού θα αναζητήσω το επόμενο βήμα. Αν και ‘’ο ουρανός είναι το όριο’’, που λένε και οι Αμερικάνοι, κοιτάζω να προχωράω ένα βήμα τη φορά».
