Το μικρό, όμορφο ψαράκι με τα δηλητηριώδη αγκάθια εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο
Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά ύδατα το φθινόπωρο του 2015 στην Ρόδο, προερχόμενο από την Ερυθρά θάλασσα μέσω της Διώρυγας του Σουέζ. Για αυτό και εντάσσεται στην κατηγορία «λεσεψιανός μετανάστης», ορολογία που προκύπτει από τον Γάλλο Φερδινάνδο ντε Λεσέψ, τον μηχανικό που κατασκεύασε τη Διώρυγα του Σουέζ, ή αλλιώς τη δίοδο που επέτρεψε σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου που ζούσαν στην Ερυθρά και στον Ινδικό να «κατακτήσουν» τη Μεσόγειο.
Έναν χρόνο μετά, το «Λεοντόψαρο» ή Pterois Miles όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, εντοπίστηκε σε θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Κρήτης και τον Αύγουστο του 2017 εντοπίστηκε από αλιέα και στα Σφακιά.
Τις προηγούμενες ημέρες, ένα «Λεοντόψαρο» πιάστηκε απο αλιέα και στην Γραμβούσα Κισάμου, κάνοντας φανερή την συνεχιζόμενη εξάπλωσή του.
Το μέγεθός του κυμαίνεται από 15 έως 35 εκατοστά και συγγενεύει με τη δικιά μας σκορπίνα, καθώς ανήκει στην ίδια οικογένεια, τις Σκορπινίδες.
Είναι ένα πολύ όμορφο ψάρι με έντονους κόκκινους, κίτρινους, λευκούς και μαύρους χρωματισμούς. Είναι όμως και πολύ επικίνδυνο. Όλο του το σώμα καλύπτεται με μυτερά δηλητηριώδη αγκάθια, τα οποία το βοηθούν να αιχμαλωτίζει το θήραμά του.
Η επαφή του με τον άνθρωπο μπορεί να είναι θανατηφόρα, σε περιπτώσεις που το θύμα υποφέρει από αλλεργίες, έχει επιβαρυμένη υγεία ή είναι παιδί ή ηλικιωμένος.
Ακόμα και αν δεν επιφέρει το θάνατο όμως το τσίμπημα του λεοντόψαρου μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο, ναυτία, πυρετό, μούδιασμα, δυσκολία στην αναπνοή, διάρροια, ακόμα και προσωρινή παράλυση. Μάλιστα, τα συμπτώματα αυτά μπορούν να διαρκέσουν αρκετές ημέρες.
Εάν κάποιος δεχτεί τσίμπημα από λεοντόψαρο πρέπει να βυθίσει άμεσα το τραύμα σε ζεστό νερό, μειώνοντας έτσι τον πόνο και την τοξική δράση του δηλητηρίου. Στη συνέχεια θα πρέπει να επισκεφτεί το γρηγορότερο ένα ιατρικό κέντρο ή νοσοκομείο.
(Φωτο, πληροφορία, από sadentrepese.blogspot.com)
