Πόσο χειρότερο μπορεί να είναι το πρόσωπο του πολέμου; Πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει η κατάσταση στη Συρία, όπως δήλωσε πριν λίγα 24ωρα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι; Η φαντασία υπολείπεται της πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται από τη φωτογραφία που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, η οποία δείχνει μία μητέρα αγκαλιά με τα παιδιά της, θαμμένοι και νεκροί, βουτηγμένοι στο αίμα, στα ερείπια ενός κτιρίου στο Χαλέπι μετά από βομβαρδισμό.
Η εικόνα προκαλεί σοκ, ωστόσο, θα είναι εντελώς υποκριτικό για τον δυτικό κόσμο, να ρίξει και πάλι τα κροκοδείλια δάκρυά του, την ίδια στιγμή που η εκεχειρία στη Συρία παραβιάστηκε απ’ όλες τις πλευρές και οι ατέρμονες συζητήσεις, για τη διατήρηση των συμφερόντων όλων των εμπλεκομένων, συνεχίζονται εις το διηνεκές, ενώ άπαντες γνωρίζουν πως καθημερινά χάνονται ανθρώπινες ψυχές στην περιοχή. Η εικόνα που θα γίνει σύμβολο της νέας φάσης του πολέμου στη Συρία, θα προκαλέσει δάκρυα και δηλώσεις συμπόνοιας. Ο πόλεμος, ωστόσο, θα συνεχιστεί. Και αν η συγκεκριμένη εικόνα, που ΔΕΝ παρουσιάζει το αποτρόπαιο πρόσωπο του πολέμου, αλλά το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πρόσωπο της χειρότερης κατάρας για την ανθρωπότητα, βγήκε στη δημοσιότητα, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες άλλες ανάλογες εικόνες δεν εντοπίστηκαν από το φωτογραφικό φακό και έμειναν άγνωστες, ανώνυμες στο σκοτάδι του θανάτου.
Η πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών, με επικεφαλής τον επιτετραμμένο Σταφάν ντε Μιστούρα, δεν έχει αποδώσει καρπούς. Κατ’ ακρίβεια, έχει αποτύχει παταγωδώς, καθώς ο βασικός στόχος, που δεν ήταν άλλος από το να φέρει στο ίδιο τραπέζι τους κυβερνητικούς του Άσαντ και τους αντάρτες της αντιπολίτευσης, δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Τουναντίον, όποτε επιχειρήθηκε να οργανωθεί συνάντηση, η ένταση αυξανόταν, οι επιθέσεις γίνονταν πιο σκληρές και η ζωή των αποκλεισμένων αμάχων στις πόλεις, βυθιζόταν ακόμη περισσότερο στην κόλαση.
Η εικόνα αυτή, που αποτελεί μία «κλωτσιά στα αχαμνά» εκείνων που προφασίζονται ότι δίνουν «μάχη» για την επίλυση της συριακής κρίσης, ήρθε λίγα 24ωρα μετά την ανάσυρση ενός πεντάχρονου παιδιού μέσα από τα χαλάσματα ενός, κτιρίου στο Χαλέπι, επίσης μετά από βομβαρδισμό. Προφανώς τότε, δεν συγκινήθηκε κανείς. Το παιδάκι δεν πέθανε… οπότε όλα καλά. Στην περίπτωση της θαμμένης μάνας, που κρατά τα παιδιά της, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, ταξιδεύοντας σε έναν αργό θάνατο, η εικόνα θα συγκινήσει και θα προκαλέσει θόρυβο. Άπαντες θα ανακαλύψουν για μία ακόμη φορά, το πρόβλημα στη Συρία, που γεννά άλλα προβλήματα, όπως την τρομοκρατία και το προσφυγικό. Τα οποία με τη σειρά τους σέρνουν τον κόσμο σε «ανεξερεύνητα πελάγη», για να θυμηθούμε και τη φράση από το ελληνικό -οικονομικό- δράμα.
Τα τελευταία 24ωρα, μετά την ακύρωση της εκεχειρίας, το Χαλέπι έχει εξελιχθεί σε πεδίο σφοδρών μαχών. Δεκάδες άνθρωποι γίνονται καθημερινά θύματα της μάχης για την εξουσία και τα οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή. Η συγκίνηση για τα παιδιά και τους αμάχους που χάνονται, διαρκεί λίγες ώρες. Μέχρι το επόμενο σοκαριστικό ντοκουμέντο. Μέχρι τον επόμενο θάνατο. Μέχρι το επόμενο ματωμένο παιδί. Μέχρι την επόμενη μάνα που θα σφίγγει στην αγκαλιά της ό,τι πολυτιμότερο έχει στον κόσμο. Τα νεκρά παιδιά της.
Ιδού λοιπόν, αυτή η εικόνα είναι αφιερωμένη σε όλους εκείνους που αποφασίζουν για το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε και πότε…
protothema.gr
