Όταν πριν από 7 χρόνια όλοι του έλεγαν μπράβο και τον χαρακτήριζαν (όπως του άξιζε) “ήρωα”, αφού κατάφερε και έσωσε κυριολεκτικά μέσα από τις φλόγες του διώροφου λεωφορείου που οδηγούσε 66 ανθρώπους, ανάμεσά τους και παιδιά, σίγουρα ούτε που θα περνούσε τότε από το μυαλό του ότι θα ερχόταν μια στιγμή, που θα έμενε ξαφνικά στο δρόμο χωρίς δουλειά.
Την ιστορία του 40χρονου Φίλιππου Θειακάκη φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας η “Ν.Κ.” προκειμένου να δείξει ότι σήμερα, στην Ελλάδα των μνημονίων, η ζούγκλα της αγοράς εργασίας έχει γίνει τόσο σκληρή, που μπορεί να ξεχαστεί ακόμα και ο ηρωισμός ενός ανθρώπου.
Ο άνθρωπος αυτός, απελπισμένος πλέον, απευθύνεται στη “Ν.Κ.”, όχι για να “εξαργυρώσει” τη σημαντική του αυτή πράξη, αλλά για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Και βέβαια, όπως είναι ανθρώπινο και λογικό, ο κ. Θειακάκης εκφράζει και το μεγάλο του παράπονο για το “ευχαριστώ” που του είπαν, έστω και μετά από μια επταετία, για όσα βίωσε ο ίδιος προκειμένου να σώσει τους 66 επιβάτες του τουριστικού λεωφορείου, λίγα λεπτά πριν καταστραφεί ολοσχερώς, μετά από θανατηφόρο τροχαίο και σύγκρουση “γουρούνας” πάνω του, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί η Ολλανδή οδηγός της μοιραίας μηχανής, στο ύψος των Αρχαιοτήτων των Μαλίων, στην εθνική οδό!
Ο Φίλιππος Θειακάκης είναι πατέρας σήμερα ενός μικρού παιδιού ενάμιση χρόνου. Πριν από λίγο καιρό χρειάστηκε χρήματα για εγχείρηση στο παιδί και δανειζόταν από τους συγγενείς του και τους συγγενείς της άνεργης γυναίκας του, όταν – όπως καταγγέλλει στην εφημερίδα μας – ο σημερινός του εργοδότης, όχι μόνο απόλυση γραπτή δεν του έχει δώσει, αλλά δεν του έχει καταβάλλει ούτε την αποζημίωσή του, ούτε τα δεδουλευμένα ύψους 13.000 ευρώ που του οφείλει μέχρι σήμερα.
Κι όμως. Ο συγκεκριμένος οδηγός κουβαλάει πάνω του μια ιστορία που, όσο και αν θέλουν κάποιοι να ξεχαστεί, είναι τόσο σοβαρή που αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.
Ήταν Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2005. Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, μετά τις Αρχαιότητες των Μαλίων με κατεύθυνση το αεροδρόμιο “Ν. Καζαντζάκης” του Ηρακλείου, και η μοίρα είχε διαλέξει το σημείο εκείνο για να παίξει το άσχημο παιχνίδι της, που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθεί μία κοπέλα 38 χρονών από την Ολλανδία, όταν η τετράτροχη μηχανή που οδηγούσε τύπου “γουρούνα” ξέφυγε από την πορεία της και σφηνώθηκε κάτω από τις μπροστινές ρόδες του λεωφορείου.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου το λεωφορείο παίρνει φωτιά. Ο 33χρονος, τότε, οδηγός του λεωφορείου ενεργεί αστραπιαία, χωρίς να σκεφτεί καθόλου τη δική του τη ζωή και αφού βγάζει – δυστυχώς νεκρή – κάτω από το λεωφορείο την άτυχη Ολλανδή, καταφέρνει και απεγκλωβίζει έναν-έναν τους 66 Τσέχους, τους οποίους είχε παραλάβει από ξενοδοχείο του Αγίου Νικολάου με προορισμό το αεροδρόμιο Ηρακλείου, απ’ όπου και θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους.
«Έπρεπε να λειτουργήσω ψύχραιμα. Δεν είχα άλλη επιλογή. Ήταν 66 ψυχές. Έπρεπε να τις σώσω. Δεν κοίταξα καθόλου τον εαυτό μου», λέει στην εφημερίδα μας.
Ωστόσο, μετά από 7 χρόνια, ο άνθρωπος αυτός μένει χωρίς δουλειά. Και αυτό που καταγγέλλει στην εφημερίδα μας είναι ότι δεν έχει πάρει έγγραφη την απόλυσή του για να μπορέσει να μπει στο Ταμείο Ανεργίας, ενώ ο σημερινός εργοδότης του οφείλει – όπως υποστηρίζει – και 13 χιλιάδες ευρώ από δεδουλευμένα που δεν του έχει καταβάλει εδώ και μήνες, καθώς και το ποσό της αποζημίωσης.
Ο Φίλιππος Θειακάκης εκφράζει το παράπονο ότι η απόλυσή του έγινε επειδή αρρώστησε δύο μέρες, παρά το γεγονός ότι προσκόμισε χαρτί γιατρού. Αλλά το μεγάλο ερώτημα, στο οποίο η απάντηση είναι εύλογη, έχει ως εξής: Τι θα είχε συμβεί αν εκείνη τη μέρα είχαν καεί ζωντανοί οι 66 επιβάτες; Μήπως θα υπήρχε στη συνέχεια εταιρεία για να εξαγοραστεί από τους επόμενους εργοδότες;
Τόσο ο κ. Θειακάκης όσο και οι συνδικαλιστές του κλάδου του και του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου μιλούν για φαινόμενα καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας σε βάρος των οδηγών, όχι μόνο από τη συγκεκριμένη εταιρεία αλλά και γενικότερα στον κλάδο των τουριστικών λεωφορείων. Ο πρόεδρος των οδηγών τουριστικών λεωφορείων Κρήτης, Σάββας Γιαμαλής, καταγγέλλει στην εφημερίδα μας:
«Αυτή η εταιρεία το έχει παρακάνει. Έχει τόσο πολλές εκκρεμότητες, που πρέπει εμείς ως σωματείο κάτι να κάνουμε. Διότι δεν μπορεί να διώχνει οδηγό για το παραμικρό. Έχει κάτι, να το πω έτσι απλά, χουντικό. Διώχνει δίχως να υπολογίσει τίποτα. Αν έχει παιδιά, αν δεν έχει… Και είναι πολύ κακό. Και το κάνει και σε άλλους.
Αυτοί δε γνωρίζουν ούτε να δώσουν χαρτιά για να μπει ο άνθρωπος στο Ταμείο Ανεργίας, ούτε να του δώσουν αποζημίωση. Τη λέξη “αποζημίωση” την έχουν σβήσει από το λεξιλόγιό τους. Και είναι μια εταιρεία που κάθε χρόνο ανανεώνει το στόλο της σε λεωφορεία. Επομένως, δε νομίζουμε να αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα»…
Στη “Ν.Κ.” μίλησαν όμως για την ίδια υπόθεση και ο γενικός γραμματέας του ΕΚΗ Στέλιος Βοργιάς, όπως και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ν. Ηρακλείου Γιώργος Αρετίνης, που στηρίζουν τον εν λόγω απολυμένο.
Ο κ. Βοργιάς επιβεβαιώνει απόλυτα τις καταγγελίες του, οι οποίες έχουν γίνει και στην Επιθεώρηση Εργασίας, που «καλεί τον εργοδότη αλλά αυτός δεν εμφανίζεται» (!). Οι συνδικαλιστές καταγγέλλουν επίσης ότι πολλοί οδηγοί, ενώ έχουν υπογράψει συμβάσεις για 13 ώρες εργασίας την ημέρα, μπορεί σε διάφορες εταιρείες να εργάζονται μέχρι και 18 ή και περισσότερες ώρες, χωρίς παραπάνω χρήματα, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για τις ζωές των επιβατών και τις δικές τους, βέβαια.
Η “Ν.Κ.” προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τη συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, παραμένουμε στη διάθεσή της για τυχόν απάντηση. Πάντως, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων Κρήτης, Θεόδωρος Μυλωνάκης, απαντά: «Πριν από δύο χρόνια, υπεγράφη μία σύμβαση, που ίσχυε για το 2010 και για το 2011.
Από ’κει και πέρα είναι υπεύθυνοι οι εργοδότες να τηρήσουν αυτήν τη σύμβαση. Και οι οδηγοί την έχουν υπόψη τους. Άρα, αν σε κάποιες περιπτώσεις δεν τηρείται, υπάρχει η Επιθεώρηση Εργασίας, όπου θα πρέπει να απευθυνθούν για να το καταγγείλουν».
