Η μοναξιά είναι σίγουρα άσχημο πράγμα, όμως το να είναι κανείς ευτυχισμένος ως εργένης είναι ένας παράγοντας που οδηγεί σε μεγαλύτερα επίπεδα ικανοποίησης όταν θα βρεθεί αργότερα σε μια σχέση. Εάν βιάζεται κανείς να αποτινάξει την ταμπέλα του single είναι πιο πιθανό να προχωρήσει σε άστοχη επιλογή συντρόφου, χωρίς να αξιολογήσει συνετά κατά πόσο υπάρχει πραγματική συμβατότητα ανάμεσα στον ίδιο και στο άτομο που έχει επιλέξει ως ταίρι.
Τόσο η ανάγκη για συντροφικότητα όσο και το στίγμα του να είναι κανείς ελεύθερος, ιδιαίτερα από μια ηλικία και μετά, είναι δύο παράμετροι που μας κάνουν να δαιμονοποιούμε την εργένικη ζωή. Από την άλλη, δεν είναι λίγοι και αυτοί που φοβούνται ότι οι δεσμευμένοι ή παντρεμένοι φίλοι τους θα τους κάνουν κάποια στιγμή στην άκρη αν συνεχίσουν να παραμένουν μόνοι.
Οι πιέσεις είναι λοιπόν πολλές και ισχυρές, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βιασύνη δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος, πόσο μάλλον στο πεδίο (μάχης) των σχέσεων, όπου μια επιλογή μπορεί να καθορίσει σχεδόν κάθε πτυχή της καθημερινότητας ενός ανθρώπου ή τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα γεννηθεί και θα μεγαλώσει ένα παιδί.
Ευτυχισμένος ως σύντροφος είναι αυτός που κουβαλά στη σχέση όμορφα πράγματα και έχει μόνο καλά να προσφέρει και να μοιραστεί. Μπορεί το μήνυμα να μην είναι καινούριο, όμως η υπενθύμιση δεν βλάπτει όταν κάποιος νιώθει ότι έχει βαρεθεί να είναι μόνος.
The School of Life
