Η απώλεια της αγαπημένης του γυναίκας τον άλλαξε… Ο Ηλίας Μαμαλάκης δε μαγειρεύει πια. ”Τι να κάνω; Να μαγειρέψω και μετά να κάτσω σε μια άκρη σαν το τομάρι να τρώω μόνος μου;” αναρωτιέται. Κρατάει όμως τις ωραίες στιγμές…
”Για πολλούς μήνες μου έρχονταν στο νου οι δύσκολες στιγμές με τη γυναίκα μου: Ο θάνατός της, η τελευταία της πνοή και όλα τα βασανιστήρια που πέρασε το κορμάκι της τον τελευταίο καιρό. Ενώ τώρα τη σκέφτομαι χαρούμενη, να γελάμε, να τρώμε, όταν ταξιδεύαμε στο αεροπλάνο όπου βλέπαμε όλες αυτές τις γελοίες ταινίες και το γέλιο της ακουγόταν παντού. Πλέον, έχω κρατήσει μέσα μου μόνο τις ευχάριστες στιγμές.” εξομολογείται στο περιοδικό People.
Ο θάνατός της του στοίχισε πάρα πολύ. Τόσα χρόνια μαζί… Τώρα η ζωή είναι αλλιώς… ”Μου αρέσει να μένω μόνος μου, αλλά όχι για να διαλυθώ. Θα μείνω για να συγκεντρωθώ, να σκεφτώ το παρελθόν μου και να συγκινηθώ. Μου κάνει καλό όλο αυτό. Έχω αρχίσει να συμβιβάζομαι πια. Ξεκίνησα να αναπολώ το «καλό» μου παρελθόν και όχι το «κακό», όπως έκανα παλιά.” εξηγεί.
”Προσπαθούσα να την κρατήσω στη ζωή με νύχια και με δόντια, αλλά, δυστυχώς, άλλοι είχαν αποφασίσει διαφορετικά” λέει βαθιά συγκινημένος κι όταν ο δημοσιογράφος τον ρωτά γιατί δεν απέκτησε ποτέ παιδιά με τη σύζυγό του, Στέλλα, ο αγαπημένος σεφ απαντά…
”Φυσικά και ήθελα, όμως με τη γυναίκα μου είχαμε κάποια προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, η ισορροπία που είχαμε μεταξύ μας ήταν προτιμότερη από το να μπούμε στην ταλαιπωρία με εξωσωματικές, σε μία περίοδο που τα πράγματα ήταν πολύ πίσω ακόμη. Δεν μας έλειψε τίποτα, πέφταμε και οι δύο στη δουλειά και ήμασταν εντάξει. Νομίζω τώρα, λίγο πριν πεθάνει, όταν καθόμασταν και συζητούσαμε, μας έλειπε ένα παιδί. Αν το έκανα στην ώρα μου –ας πούμε το 1975–, τώρα θα είχα έναν άντρα δίπλα μου να με βοηθάει. Σήμερα μου λείπει ένα παιδί”…
