12 Δεκεμβρίου του 2010. Ο Μανώλης Κονταρός βρίσκεται στην Αθήνα για να εμφανιστεί σε κέντρο διασκέδασης και για ακόμα μία φορά καταφέρνει να ξεσηκώσει το πιστό κοινό του, που τον ακολουθεί σε κάθε εμφάνισή του.
Εκείνο το βράδυ με την παρέα μου διασκεδάζαμε στον Κρητικό τραγουδιστή, όμως ένα απρόοπτο γεγονός με έκανε να φύγω λίγο νωρίτερα.
Δυστυχώς, η βραδιά έκρυβε κι άλλη απρόσμενη έκπληξη, την οποία πληροφορήθηκα λίγες ώρες αργότερα. «Στην εντατική ο Μανώλη Κονταρός» διάβαζα σε όλα τα ειδησεογραφικά sites και προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς είχε συμβεί.
Τελειώνοντας το πρόγραμμα, ο Μανώλης μπήκε στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το ξενοδοχείο όπου διέμενε, όμως μια έντονη αδιαθεσία τον ανάγκασε να σταθμεύσει στη δεξιά πλευρά του δρόμου.
Ο οδηγός ενός διερχόμενου αυτοκινήτου πέφτει πάνω του, τον εγκαταλείπει και ο Γολγοθάς του τραγουδιστή μόλις ξεκινάει.
Νοσηλεύεται στην εντατική μονάδα του Ευαγγελισμού και οι γιατροί δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι. Λίγους μήνες μετά, γίνεται το πρώτο μικρό θαύμα.
Ο Μανώλης ξυπνάει από το κώμα και μεταφέρεται στη Γερμανία, σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης. Εκεί, με τη βοήθεια του προσωπικού του γιατρού αλλά και τη θέληση της ψυχής του, κατορθώνει να κάνει μερικά βήματα. Έξι μήνες μετά, θα επιστρέψει στην πατρίδα του και σιγά σιγά θα ασχοληθεί με τη μεγάλη του αγάπη, το τραγούδι.
Ζώντας από κοντά την περιπέτεια της υγείας του, νιώθω πως η θέλησή του για ζωή ήταν ικανή να τον κάνει και πάλι να σταθεί στα πόδια του, έστω κι αν ακόμη χρησιμοποιεί πατερίτσες. «Ο κάθε άνθρωπος έχει ψυχή και κρύβει μια τεράστια δύναμη μέσα του, αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία να το δείξει. Κρατήθηκα στη ζωή και βρήκα δύναμη να προχωρήσω» απαντάει με χαμόγελο.
Αναρωτιέμαι αν η σκέψη του επιστρέφει σε εκείνο το μοιραίο βράδυ ή έχει βάλει τελεία. «Ανήκει στο παρελθόν. Σίγουρα δεν μπορώ να το ξεχάσω, γιατί έχει αφήσει πάνω μου σημάδια, αφού ακόμη δεν περπατάω τόσο καλά, αλλά είναι μια αφετηρία για κάτι νέο στη ζωή μου και τώρα έχω περισσότερη ωριμότητα, ηρεμία και διαχειρίζομαι διαφορετικά τα προσωπικά και τα επαγγελματικά μου» σχολιάζει.
Τριάμισι χρόνια μετά, ποιο είναι το μάθημα που έχει πάρει; «Σίγουρα δεν είναι θετικό αυτό που έγινε στη ζωή μου. Είναι ένα αρνητικό συμβάν, το οποίο κατάφερα να δω από τη θετική του πλευρά, αφού υπάρχω και μιλάμε αυτή τη στιγμή. Επιπλέον, είδα την αγάπη της οικογένειάς μου, του κόσμου και όλο αυτό μου έδωσε τεράστια ψυχική δύναμη, ώστε να το παλέψω και να μπορέσω να περπατήσω ξανά. Είδα την αξία που έχει η ζωή και πόσο πρέπει να προσέχουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Πάντα ήμουν αισιόδοξος, τώρα είμαι ακόμα περισσότερο. Μέσα από την περιπέτειά μου νιώθω ακόμα πιο δυνατός και αισθάνομαι ότι περνώ δεύτερη νιότη. Ξαναγεννήθηκα» λέει.
Και με τον άνθρωπο που του προκάλεσε το ατύχημα τι γίνεται; Με κοιτάζει στα μάτια και νιώθω πως έχω χτυπήσει μια ευαίσθητη χορδή του. «Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ. Δυστυχώς, στη χώρα μας φταίνε οι νόμοι που σκοτώνεις έναν άνθρωπο στο δρόμο και δεν έχεις επιπτώσεις. Δεν θέλω να σκέφτομαι καν ότι υπάρχει αυτός ο άνθρωπος. Ξέρω τα πάντα για αυτόν και θα τον δω όποτε αποφασίσω εγώ. Σίγουρα δεν ήθελε να μου προκαλέσει το ατύχημα, αλλά η συμπεριφορά του μετά έδειξε πως είναι λίγος. Κι εγώ έχω μάθει στη ζωή μου μικρούς και λίγους ανθρώπους να τους αποφεύγω» λέει με παράπονο.
Ο Μανώλης Κονταρός έχει κάνει καινούρια επαγγελματικά ξεκινήματα. «Συνεργάζομαι με τον Νίκο Καρβέλα, με τον οποίο ήδη έχουμε βγάλει δύο τραγούδια, και είναι μεγάλη μου τιμή, γιατί είναι σπουδαίος μουσικός. Έχω πολύ καλή οικογενειακή σχέση με την Αννίτα Πάνια και την Άννα Βίσση. Έχω ακούσει τη μουσική που ετοιμάζει ο Νίκος για το νέο του θεατρικό και είναι εξαιρετική».
protothema.gr
