Τελικά μπορεί όντως να άνοιξαν τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας για να περάσει ανάμεσά τους ο Μωυσής και ο λαός του. Όμως, αντίθετα με τη διήγηση της Βίβλου, αυτό δεν ήταν κατ’ ανάγκη ένα θαύμα, αλλά είναι δυνατό να συνέβη από ισχυρούς ανέμους που έπνεαν στην περιοχή για ώρες, σύμφωνα με νέες προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές που έκαναν αμερικανοί επιστήμονες.
Το Βιβλίο της Εξόδου περιγράφει τη διαφυγή των κυνηγημένων Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και το θεαματικό πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας, πριν από περίπου 3.000 χρόνια, χάρη στη θεϊκή παρέμβαση. Τώρα, οι υπολογιστικές προσομοιώσεις δείχνουν ότι είναι δυνατό οι δυνατοί άνεμοι να παραμέρισαν τα νερά και να δημιούργησαν μια “γέφυρα” ξηράς σε μια περιοχή, από όπου οι Ισραηλίτες κατάφεραν, περπατώντας πάνω σε λασπωμένο αλλά ασφαλές έδαφος, να φτάσουν απέναντι, καθ’ οδόν προς τη “γη της επαγγελίας”.
Η έρευνα, υπό τον Καρλ Ντριους του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών (NCAR) και του πανεπιστημίου Κολοράντο των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, δείχνει ότι ένα ισχυρός ανατολικός άνεμος με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων την ώρα, που φυσούσε όλη τη νύχτα, μπορεί να απώθησε τα νερά ύψους περίπου δύο μέτρων, σε ένα σημείο όπου ο αρχαίος ποταμός Νείλος, σε κάποια καμπή του με σχήμα U, πιστεύεται ότι ενωνόταν με μια παράκτια λιμνοθάλασσα.
Με τον τρόπο αυτό, είναι δυνατό να δημιουργήθηκε μια στενή χερσαία δίοδος, που έκλεισε ξανά μόλις ο άνεμος κόπασε (πνίγοντας τον αιγυπτιακό στρατό που καταδίωκε τους Ισραηλίτες, σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση). H “γέφυρα” αυτή εκτιμάται ότι είχε μήκος 3 – 4 χλμ. και πλάτος 5 χλμ. και παρέμεινε “ανοικτή” επί τέσσερις ώρες τουλάχιστον.
Η νέα μελέτη αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης έρευνας του αμερικανού επιστήμονα σχετικά με τις επιπτώσεις των ανέμων στα βάθη των υδάτων. Η έρευνα για την Έξοδο βασίζεται σε ανακατασκευή των πιθανών τοποθεσιών και βαθών των πλωτών διαύλων στο δέλτα του ποταμού Νείλου, που έχουν μεταβληθεί σημαντικά με το πέρασμα του χρόνου, εκτιμώντας ότι στην πραγματικότητα ήταν μέσω αυτού του σημείου και όχι της σημερινής Ερυθράς Θάλασσας, όπου έγινε η διάσχιση από τους Ισραηλίτες.
“Ο διαχωρισμός των υδάτων μπορεί να κατανοηθεί μέσω της δυναμικής των υγρών. Ο άνεμος μετακινεί το νερό με τρόπο σύμφωνο με τους φυσικούς νόμους, δημιουργώντας ένα ασφαλές πέρασμα ανάμεσα στο νερό και μετά επιτρέπει ξανά στο νερό να εισβάλει και να καλύψει το πέρασμα”, δήλωσε ο Ντριους.
Στο παρελθόν και άλλοι επιστήμονες είχαν αποπειραθεί να ερμηνεύσουν το πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας μέσω φυσικών εξηγήσεων. Κάποιοι πρότειναν ότι ένα τσουνάμι μπορεί να ανάγκασε τα νερά αρχικά να υποχωρήσουν και έπειτα να επανέλθουν γρήγορα. Κάποιοι άλλοι υποστήριξαν ότι είναι εφικτό ένας ισχυρός και επίμονος άνεμος να χαμηλώσει πολύ το επίπεδο του νερού σε μια περιοχή, ώστε να μπορούν να τα διασχίσουν περπατώντας οι άνθρωποι.
