Με παζλ επιτραπέζια, ζωάκια, κούκλες, πηλό, δαχτυλομπογιές και πολλά άλλα παιχνίδια έπαιξαν για πέντε μήνες ηλικιωμένοι από τη Θεσσαλονίκη, που έπασχαν από μέτρια άνοια, μετέχοντας σε ένα πρόγραμμα στο οποίο δάνεισε το όνομά του το αιώνιο παιδί, ο Πήτερ Παν.
Στο τέλος τού προγράμματος παρατηρήθηκε ότι η νοητική και λειτουργική κατάστασή τους βελτιώθηκε ενώ παράλληλα επηρεάστηκε θετικά η καθημερινότητά τους.
Το παιχνίδι είναι ένας τρόπος εκπαίδευσης, διασκέδασης αλλά και θεραπείας όχι μόνο για παιδιά αλλά και για ενήλικες. Διάφορες τεχνικές τής θεραπείας μέσου του παιχνιδιού χρησιμοποιούνται ευρέως σε ενήλικες και ιδιαίτερα σε ομάδες με ψυχικές διαταραχές αλλά και σε άτομα με άνοια.
Η άνοια χαρακτηρίζεται από προοδευτική έκπτωση των νοητικών λειτουργιών η οποία ακολουθεί αντίστροφη πορεία από αυτή της νοητικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Ξεκινώντας από το γεγονός ότι οι πάσχοντες από άνοια «επιστρέφουν» νοητικά στην παιδική τους ηλικία δημιουργήθηκε, με τη συνεργασία της καθηγήτριας νευρολογίας του ΑΠΘ Μάγδας Τσολάκη, της φυσιοθεραπεύτριας, Ευαγγελίας Μπακογλίδου, και της γνωστικής ψυχολόγου Φωτεινής Κουντή, το πρόγραμμα «Πήτερ Παν: Παιχνίδι και νοητικές λειτουργίες σε ασθενείς με άνοια».
Στόχος του παιχνιδιού, το οποίο παρουσιάζεται στο 7ο Πανελλήνιο Ιατρικό-Διεπιστημονικό Συνέδριο Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών, ήταν η άσκηση ικανοτήτων μνήμης, προσοχής, γλώσσας και οπτικοχωρικών ικανοτήτων, μέσω δομημένων παιχνιδιών.
Οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα ήταν 42 άτομα, από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, ηλικίας 76 (±5) ετών που έπασχαν από μέτρια άνοια και επισκέπτονταν τα Κέντρα Ημέρας της Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Αλτσχάιμερ. Τα άτομα αυτά χωρίστηκαν σε δύο ισάριθμες ομάδες, μία πειραματική και μία ομάδα ελέγχου.
