Την ψυχή της στην Τατιάνα Στεφανίδου άνοιξε η Χρύσα Ρόπα, αποκαλύπτοντας ότι υπήρξε περίοδος που έμεινε άστεγη γιατί δεν είχε δουλειά. Ευτυχώς όμως έχει πολύ καλούς φίλους που έσπευσαν να σταθούν στο πλευρό της.
«Έγιναν διάφορα στη ζωή μου που δε θέλω να τα ξαναπούμε και λίγο έλειψε να βρεθώ στο δρόμο. Όμως δεν αισθάνομαι ότι είμαι στο δρόμο γιατί αν έχεις φίλο που σου λέει “πάρε σπίτι να μείνεις”, τι άλλο θέλεις; Νιώθω πάμπλουτη», είπε. Μάλιστα πρόσθεσε ότι αισθάνεται πλούσια γιατί έχει πολύ καλούς φίλους που της έχουν σταθεί όποτε τους είχε ανάγκη. «Άμα δεν έχεις να ακουμπήσεις, ή πέφτεις κάτω και δε σηκώνεσαι ή σηκώνεσαι και λες δεν ακουμπάω. Θα είμαι όρθια. Και όποιος περνάει και αφήνει να ακουμπήσω, ακουμπώ», τόνισε. Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε επίσης στην υιοθεσία της και τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, αλλά και στην κατάθλιψη που αντιμετώπισε μετά από το χωρισμό της.
«Όταν πας να κάνεις οικογένεια και δε σου κάθεται σου στοιχίζει. Εμένα μου έλειπε πάρα πολύ η οικογένεια γιατί δεν πέτυχε η υιοθεσία μου. Μεσολάβησαν κάτι οικοτροφεία, ήμουν μόνη σ’ αυτή τη ζωή. Ούτε εκείνων ήμουνα, ούτε των άλλων ήμουν, δεν ήμουν κανενός, ήμουν δικιά μου. Όταν λοιπόν έρχεται ένας άνθρωπος και σου λέει ότι θέλει να κάνετε μαζί ένα παιδί, να παντρευτείτε, κάπως αλλιώς τα ονειρεύεσαι τα πράγματα. Όταν λοιπόν δεν σου κάθεται παθαίνεις ένα πατατράκ», τόνισε.
Αυτή η δύσκολη περίοδος μάλιστα είχε επιπτώσεις και στην υγεία της, με αποτέλεσμα να εμφανίζει καλοήθεις όγκους.
«Είχα επίσης έναν όγκο καλοήθη με κακοήθη συμπεριφορά παντού. Πέντε χρόνια, φαίνεται από το ψυχολογικό, από την πίεση εμφανιζόταν στο κεφάλι, στην κοιλιά, στο στήθος, στη μήτρα, παντού. Έβγαινε αυτός ο όγκος και έπρεπε να κάνω επέμβαση. Και φαίνεται ότι ήταν ψυχοσωματικό, γιατί αφού τα ξεκαθάρισα τα πράγματα δεν μου ξαναεμφανίστηκε», είπε και πρόσθεσε:
«Δέχτηκα μεγάλη πίεση από αυτό το ιδεατό που είχα εγώ στο μυαλό μου, που είχα ονειρευτεί για τη ζωή μου και γνώρισα την κατάθλιψη».
Πάντως δεν έχει χάσει ούτε την αισιοδοξία της, ούτε το χαμόγελό της. Συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ρεαλισμό και ψυχραιμία τονίζοντας:
«Η ζωή είναι αγώνας. Είναι αξίωμα ότι είναι δύσκολη. Δεν είναι για όλους σεργιάνι η ζωή. Αλλά φαντάσου όμως ότι άνοιξαν αγκαλιές και δεν με ενδιαφέρουν πλέον τα παλιά. Δεν έχω παρελθόν. Δεν έχω ούτε μετάνοιες, ούτε τίποτα. Για μένα υπάρχει μόνο το σήμερα και το μέλλον».
