Τα περισσότερα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ), δύναται να μεταδοθούν και μέσω της επαφής του στόματος με τα γεννητικά όργανα.
Ας δούμε τα σημαντικότερα από αυτά:
ΕΡΠΗΣ: O ιός του απλού έρπητα HSV, ευνοείται ιδιαίτερα από τις συνθήκες της στοματογεννητικής επαφής περνώντας με ιδιαίτερη ευκολία από τον ένα σύντροφο στον άλλο. Ο έρπης έχει δύο τύπους και μεταδίδεται όταν η νόσος κατά την επαφή είναι ήδη εκδηλωμένη, αλλά και για μικρό χρονικό διάστημα πριν εμφανιστεί ή αφού αποδρομήσει. Εκδηλώνεται με μικρές φουσκάλες στο στόμα, τα χείλη ή τα γεννητικά όργανα, που εγκαταλείπουν μικρά, επώδυνα έλκη και χαρακτηρίζεται από υφέσεις και εξάρσεις.
AIDS: Παρά το γεγονός ότι ο ιός του AIDS αποδεδειγμένα μεταδίδεται με το στοματικό έρωτα, η σημασία του έχει υποτιμηθεί. Η πιθανότητα μετάδοσης είναι μικρότερη από κάθε άλλου είδους σεξουαλική επαφή, αλλά αυξάνεται πολύ με την παρουσία αμυχών, ελκών, πληγών ή εκσπερμάτωσης στη στοματική κοιλότητα του αποδέκτη της επαφής.
HPV: O ιός των θηλωμάτων μεταδίδεται με την στοματογεννητική επαφή και είναι υπέυθυνος για τα αυξημένα κρούσματα καρκίνου του λάρυγγγα, καθώς και για το 50% όλων των καρκίνων του στόματος.
ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ: H πιθανότητα μετάδοσης ηπατίτιδας Β και C με το στοματικό σεξ είναι υπαρκτή, αλλά σχετικά χαμηλή και αυξάνεται πολύ στους ασθενείς με AIDS. Αντιθέτως η μετάδοση της ηπατίτιδας Α με την στοματοπρωκτική επαφή είναι σχεδόν βέβαιη καθώς ο ιός βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα στα κόπρανα των νοσούντων.
ΧΛΑΜΥΔΙΑ: Τα χλαμύδια μπορούν να εισβάλλουν κατά τη στοματογεννητική επαφή και να εμφανιστούν 1-3 εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Εκδηλώνονται στο στόμα ή το λαιμό, ειδικά μετά από πεολειχία.
ΒΛΕΝΟΡΡΟΙΑ: Ο γονόκοκκος που προκαλεί την βλενόρροια μπορεί εύκολα να μεταδοθεί στο λαιμό κατά τη διάρκεια της στοματικής επαφής, ειδικά της πεολειχίας. Προκαλεί φλεγμονή με πόνο, πύον και αίσθημα “καψίματος στο λαιμό”, καθώς και πρησμένους λεμφαδένες.
ΣΥΦΙΛΗ: Η σύφιλη μεταδίδεται με άμεση στοματογεννητική επαφή με άτομο που πάσχει από τη νόσο. Τα σημεία από τα οποία συνήθως εισβάλει είναι η γλώσσα, η μαλακή υπερώα και τα χείλη. Στο σημείο εισόδου μετά από 2-5 εβδομάδες από την μόλυνση, εμφανίζεται ένα στρογγυλό, ελαφρά επηρμένο, ερυθρό έλκος, συνήθως ανώδυνο, που ακολουθείται υποχρεωτικά από σύστοιχη λεμφαδενίτιδα. Ακολουθούν οι εκδηλώσεις στα γεννητικά όργανα.
Ποιά άτομα κινδυνεύουν περισσότερο
Η ύπαρξη στη στοματική κοιλότητα πληγών, ελκών και περιοδοντικών νόσων, αποτελεί σοβαρό προδιαθεσικό παράγοντα για να μεταδοθεί μια ασθένεια με τη στοματογεννητική επαφή. Ηλικιακά ο κίνδυνος είναι ο ίδιος ανεξαιρέτως, σε όλες τις σεξουαλικά ενεργές ηλικιακές ομάδες, που θα εκτεθούν στη νόσο. Στους νέους ο κίνδυνος μεγαλώνει όχι λόγω της ηλικίας, αλλά λόγω της συχνής εναλλαγής ερωτικών συντρόφων και της αυξημένης συχνότητας που επιδίδονται σε αυτού του είδους την ερωτική πράξη. Οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι άντρες κινδυνεύουν περισσότερο, αφού η πεολειχία αποτελεί ευνοϊκότερο τρόπο μετάδοσης από την αιδοιολειχία. Τέλος, έρευνες έχουν δείξει ότι η μετάδοση ενός ΣΜΝ με το στοματικό σεξ ευνοείται, όταν υπάρχει πτώση του αμυντικού συστήματος του αποδέκτη ή όταν προϋπάρχει και άλλο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα.
Πώς μπορεί ο στοματικός έρωτας να γίνει ασφαλής
Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου λοιμώξεων των ΗΠΑ, υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα πρόληψης που μπορούν να μειώσουν την πιθανότητα μετάδοσης ενός νοσήματος με την στοματογεννητική επαφή:
Χρήση προφυλακτικού
Αποφυγή της εκσπερμάτωσης μέσα στη στοματική κοιλότητα
Αποφυγή του στοματικού σεξ, υπό την παρουσία αίματος, αμυχών, πληγών ή περιοδοντικών νόσων όπως η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα.
Αποφυγή στοματογεννητικής επαφής με αγνώστους ή άτομα που γνωρίζουμε ότι έχουν σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα.
Εμβολιασμός για την ηπατίτιδα Α και Β παίδων και ενηλίκων, καθώς και εμβολιασμός νέων για τον HPV πριν αρχίσουν τη σεξουαλική τους ζωή.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι η χρήση στοματικών πλύσεων με διάφορα αντισηπτικά σκευάσματα, πριν ή μετά την επαφή δεν έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης των σεξουαλικών νοσημάτων.
Σε ποια ηλικία πρέπει ο γονιός να ενημερώσει τα παιδιά του;
Η σεξουαλική αγωγή πρέπει να ξεκινάει από τότε που το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, στην αρχή με απλά μηνύματα, τα οποία, όσο μεγαλώνουν τα παιδιά θα γίνονται πιο σύνθετα.
Η στοματογεννητική επαφή όμως και οι κίνδυνοι που εμπεριέχει, αποτελεί εκ φύσεως ένα θέμα, που σίγουρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε μικρές ηλικίες.
Έχοντας ως δεδομένο την μελέτη της μονάδας εφηβικής υγείας του Νοσοκομείου “Α. Κυριακού” που αποδεικνύει ότι οι έφηβοι στην Ελλάδα ξεκινάνε την ερωτική τους δραστηριότητα κατά μέσο όρο στην ηλικία των 14.5 ετών,
οι γονείς πρέπει να ενημερώνουν αναλυτικά τα παιδιά τους και για το θέμα αυτό, όταν αυτά αγγίξουν την ηλικία των 13 – 14 ετών. Στόχος είναι να κατανοήσουν τα παιδιά πόσο εύκολα μπορεί να γίνει και στοματογεννητικά
η μετάδοση ενός σοβαρού νοσήματος, που ενδεχομένως να αποδειχθεί ακόμα και καταστροφικό για τη ζωή τους, αλλά και να εμπεδώσουν τους τρόπους προστασίας, με κυρίαρχο μέτρο τη χρήση προφυλακτικού.
Η τακτική επίσκεψη στον οδοντίατρο μπορεί πραγματικά να θεωρηθεί ως ένα μέτρο πρόληψης, κατά της μετάδοσης των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων.
Η θεραπεία της ουλίτιδας, της περιοδοντίτιδας, της περιστεφανίτιδας, των αποστημάτων και των συριγγίων και η αποκατάσταση παλιών γεφυρών, οδοντοστοιχιών και σφραγισμάτων, που τραυματίζουν τη γλώσσα και τις παρειές , είναι μερικές μόνο από τις οδοντιατρικές πράξεις που αποτρέπουν την παρουσία αίματος, πληγών και ελκών στη στοματική κοιλότητα.
Με τον τρόπο αυτό μειώνονται οι πιθανές πύλες εισόδου στον οργανισμό των βακτηρίων ή των ιών, που πιθανώς ανευρίσκονται στα κολπικά υγρά ή στο σπέρμα και έρχονται σε επαφή με τη στοματική κοιλότητα.
Παράλληλα ο οδοντίατρος είναι αυτός που σε πολλές περιπτώσεις, πρώτος από όλους, εντοπίζει και αναγνωρίζει τις βλάβες του στόματος που παραπέμπουν σε σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, πριν ακόμα εμφανιστούν σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, πριν καν ο ίδιος ο ασθενής το αντιληφθεί.
Η έγκαιρη διάγνωση και παραπομπή σε εξειδικευμένο γιατρό για την εφαρμογή της θεραπείας, μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να σώσει ακόμα και τη ζωή του ασθενή.
stogiatro.gr
