Η ιαπωνική ρομποτική βιομηχανία, η πιο εξελιγμένη στον κόσμο, έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει τα νέα επιτεύγματά της σε μια έκθεση στο Τόκιο, όπου, μεταξύ άλλων, εκτίθενται ρομπότ, τα οποία είναι σε θέση να πιάνουν κουβεντούλες με τους περαστικούς, να σχεδιάζουν αεροπλάνα, να παίζουν με τα παιδάκια και να αλλάζουν πάνες.
Η νέα κυρίαρχη τάση είναι η δημιουργία κοινωνικά προσανατολισμένων ρομπότ, που μπορούν να εκτελέσουν διάφορες υπηρεσίες και να ελαφρύνουν έτσι τον φόρτο εργασιών μιας κοινωνίας που όλο και περισσότερο γερνάει.
Το ρομπότ Chapit, το οποίο είναι ευαίσθητο στους ήχους, μπορεί να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις και να κάνει αστεία, προορίζεται να κρατά παρέα και να βοηθά μοναχικούς ηλικιωμένους, που αφθονούν στην χώρα του “ανατέλλοντος ηλίου” (αλλά και στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες). Τα “επικοινωνιακά” ρομπότ αυτής της κατηγορίας δεν έχουν κανένα πρόβλημα (αντίθετα με τους ανθρώπους), αν το προχωρημένης ηλικίας “αφεντικό” τους τούς διηγείται ξανά και ξανά την ίδια ιστορία από το ένδοξο παρελθόν.
Ένα άλλο ρομπότ, με την ονομασία “Ρομπότ Προσωπικής Κινητικότητας”, το οποίο δημιούργησε ο καθηγητής Κιγιόσι Ματσουμότο του πανεπιστημίου του Τόκιο, είναι εφοδιασμένο με τέσσερις κάμερες και ένα αισθητήρα, που του επιτρέπουν να αναγνωρίζει το κέντρο βάρους του χρήστη-αφεντικού του. Έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να βοηθά τους ηλικιωμένους να μετακινούνται χωρίς να χρησιμοποιούν χειριστήρια, ενώ -χάρη στον αισθητήρα του- μπορεί να βρει ακόμα και τα γυαλιά που έχει ξεχάσει κάπου το “αφεντικό” του. Το ρομπότ αυτό, αν ποτέ παραχθεί μαζικά, θα είναι αρκετά ακριβό και θα κοστίζει περίπου όσο ένα μικρό αυτοκίνητο.
Το ήδη βραβευμένο ρομπότ “DiGRO” κάνει την “μπέιμπι-σίτερ” σε πολύ απασχολημένους γονείς, κρατώντας παρέα στα παιδιά τους, όσο εκείνοι εργάζονται. Το ρομπότ μπορεί να χρησιμοποιήσει το Ίντερνετ για να βρει μια εικόνα που θα διασκεδάσει τα παιδάκια ή ακόμα και να τη σχεδιάσει μόνο του.
Ο ρομποτικός βραχίονας “Rapuda” που ανέπτυξαν οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προωθημένης Βιομηχανικής Επιστήμης και Τεχνολογίας, προορίζεται για παράλυτα άτομα που όμως μπορούν να κινήσουν κάποιο μέρος του σώματός τους, όπως τα δάχτυλα ή το λαιμό τους. Ο βραχίονας-ρομπότ μπορεί να προσαρμοστεί στο σώμα, σε αναπηρικό καροτσάκι, σε τραπέζι ή άλλο αντικείμενο και να αποτελέσει προέκταση του σώματος του ασθενούς, εκτεινόμενος σε απόσταση μέχρι ένα μέτρο, βοηθώντας τον έτσι να κάνει διάφορες εργασίες και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του.
Ένα άλλο ανθρωποειδές ρομπότ, σε φάση ανάπτυξης ακόμα από το πανεπιστήμιο Σαϊτάμα, μπορεί να “διαβάσει” τις εκφράσεις του προσώπου των ιδιοκτητών του και να προβλέψει τις επιθυμίες τους. Έχει θηλυκή εμφάνιση, είναι ντυμένο ως οικιακή βοηθός και αρκεί π.χ. ένα βλέμμα από το “αφεντικό”, για να του φέρει ένα ποτό! Το ρομπότ αυτό, πέρα από τα νοικοκυριά, θα μπορούσε να κάνει “καριέρα” και σε εστιατόρια ή μπαρ.
Το ρομπότ με ρόδες “Yurina”, δημιούργημα της εταιρίας Japan Logic Machine, μπορεί να σηκώσει από το κρεβάτι στα χέρια του κατάκοιτους ανθρώπους. Μπορεί επίσης να σηκώσει τα πόδια του ασθενούς, να αλλάξει πάνες ή να τους μεταφέρει στο μπάνιο. Είναι, προφανώς, ιδανικό, για οικιακή νοσοκόμα.
