Αποτελεί ωστόσο, μία από τις αντρικές σεξουαλικές διαταραχές που έχουν την ελλιπέστερη διάγνωση και θεραπεία.
Η συχνότητα της πρόωρης εκσπερμάτισης είναι υψηλότερη από αυτή της στυτικής δυσλειτουργίας.
Σε ποσοστό 20-30% οι άνδρες σε όλο τον κόσμο αναφέρουν το πρόβλημα, αλλά μόνο 9% από αυτούς απευθύνονται στον ειδικό για βοήθεια.
Στους άνδρες με πρόωρη εκσπερμάτιση η σεξουαλική απόκριση παρουσιάζει μία αλληλουχία φάσεων που είναι πιο σύντομη σε διάρκεια συγκριτικά με αυτήν των φυσιολογικών αντρών – δηλαδή, επέρχεται πολύ πιο γρήγορα και ανεξέλεγκτα από ότι στους άντρες χωρίς πρόωρη εκσπερμάτιση.
Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να θεωρηθεί απλώς ως ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με το «χρόνο», καθώς εμπλέκονται και άλλες σημαντικές συνιστώσες, όπως «έλλειψη ελέγχου» της εκσπερμάτισης, προσωπικό άγχος και δυσφορία, προβλήματα στη σχέση του ζευγαριού και συνολικά πτωχή σεξουαλική ικανοποίηση.
Ο αυνανισμός πριν από τη σεξουαλική επαφή –αν και δίνει την εντύπωση ότι είναι βραχυπρόθεσμα αποτελεσματικός– είναι πιθανό να επιδεινώσει τελικά την πρόωρη εκσπερμάτιση, καθώς οι άντρες εσκεμμένα «αγνοούν» και ουσιαστικά «εγκαταλείπουν» τις σεξουαλικές αισθήσεις, εκείνες που θα έπρεπε φυσιολογικά να μάθουν να ελέγχουν, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση.
Επιπλέον, η κακή πρακτική αυνανισμού (π.χ. υπερβολική βιασύνη για την επίτευξη της κορύφωσης) μπορεί να παρεμποδίσει την περαιτέρω ανάπτυξη των μηχανισμών ελέγχου της εκσπερμάτισης.
Ο αυνανισμός πριν από τη σεξουαλική επαφή αποτελεί μία από τις αποκαλούμενες «συμπεριφορικές τεχνικές αυτοβοήθειας» και ακολουθείται ως πρακτική από πολλούς νέους άντρες.
Το σκεπτικό πάνω στο οποίο βασίζεται αυτή η μέθοδος είναι ότι, μετά τον αυνανισμό, ο άντρας θα μπορούσε πιθανώς να αυξήσει εν μέρει τον έλεγχο της εκσπερμάτισης του, μαθαίνοντας να αναγνωρίζει ενδείξεις/σημάδια της αυξανόμενης σεξουαλικής διέγερσης και να «κοντρολάρει» το επίπεδο έντασης της σεξουαλικής του διέγερσης, πριν αυτή φτάσει στο σημείο πυροδότησης του αντανακλαστικού της εκσπερμάτισης. Επιπροσθέτως, το πέος απευαισθητοποιείται, οδηγώντας σε μεγαλύτερη καθυστέρηση εκσπερμάτισης μετά την περίοδο αποκατάστασης.
Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα των συμπεριφορικών τεχνικών αυτοβοήθειας δεν τεκμηριώνεται από ελεγχόμενες, καλής ποιότητας μελέτες.
Επιπλέον, η κλινική εμπειρία έχει δείξει ότι, ακόμη και αν αυτές οι τεχνικές οδηγήσουν σε κάποια βελτίωση, αυτή η βελτίωση δεν διατηρείται μακροπρόθεσμα.
onmed.gr
