Πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν… Πίσω από τη λάμψη και τα φλας, η αλήθεια είναι πιο σκληρή. Ο Στράτος Τζώρτζογλου δεν μάσησε τα λόγια του σε πρόσφατη συνέντευξή του. ”Χρωστούσα λεφτά, πέθανε ο πατέρας μου, χώρισα με τη γυναίκα μου, έπεσα στην κατάθλιψη…”
Μιλώντας στο TV Weekend ο γνωστός ηθοποιός, που τα τελευταία χρόνια βρέθηκε εκτός τηλεόρασης, αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που πέρασε στην προσωπική του ζωή, όταν όλοι πίστευαν ότι απολαμβάνει ακόμα τα πλούτη και τη δόξα της επιτυχημένης τηλεοπτικής και θεατρικής του καριέρας.
”Σταμάτησα να κάνω τηλεόραση, δεν έρχονταν δουλειές, χρωστούσα λεφτά, πέθανε ο πατέρας μου, χώρισα με τη γυναίκα μου, έπεσα στην κατάθλιψη. Το 2002 είχα πάει για λίγο στο Άγιο όρος και τελικά έμεινα 20 μέρες. Πέρασαν χρόνια από τότε και κατάφερα να κερδίζω κομμάτια του θησαυρού πλέον. Έφτασα να ‘μαι καλά με τον εαυτό μου και να μην παθαίνω κατάθλιψη.” εξομολογείται.
Ο άλλοτε ζεν πρεμιέ της μικρής και της μεγάλης οθόνης θυμάται την εποχή που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη μπαίνοντας στο στελεχιακό δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος….
”Θυμάμαι όταν πήγα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και δεν είχα που να μείνω. Έπαιρνα 1100 ευρώ και δεν ήξερα που να μείνω, δεν μπορούσα να συντηρήσω σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Έπρεπε και να γυρνάω Αθήνα Δευτέρα και Τρίτη για να βλέπω το γιο μου. Δεν είχα χρήματα. Ο κόσμος έβλεπε έναν Τζώρτζογλου στη σκηνή να γεμίζει το θέατρο αλλά δεν ήξεραν πως εγώ εκείνη τη στιγμή δεν είχα λεφτά να πάω στην Αθήνα να δω το γιο μου.” λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Όσο για τους ρόλους και το προφίλ του, ο 45χρονος πια ηθοποιός σημειώνει: ”Έπρεπε να συμφιλιωθώ με το χρόνο. Μου έδιναν συνεχώς ρόλους του ζεν πρεμιέ αλλά στα 37, 38 και τώρα στα 45 το πρόσωπο σπάει και έτσι οι ρόλοι αλλάζουν.”
Σήμερα είναι καλά. Στο πλευρό του βρίσκεται μία κοπέλα – το όνομα της οποίας δεν αποκαλύπτει – που τον στηρίζει. ”Έχω μια σχέση την οποία δε θέλω να δημοσιοποιήσω για να μην της κάνω κακό της κοπέλας. Δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί. Πάντως η εμπειρία που έχω απ’ τον γάμο είναι καλή οπότε δεν θα ‘χα πρόβλημα να το ξανακάνω. Και αν ερχόταν ένα παιδί, καλώς να ερχόταν.” καταλήγει.
