Κάθε γυναίκα διεκδικεί και φαντασιώνεται τον οργασμό που θα κερδίσει με τον σύντροφό της. Ποια όμως είναι η στάση του, η σκέψη του και η συμπεριφορά του αναφορικά με την οργασμική της κορύφωση;
Καθώς η γυναίκα ως σύνολο αποτελεί έναν περίπλοκο οργανισμό, κατά γενική ανδρική ομολογία, ειδικοί και σύντροφοι προσπαθούν να αναλύσουν και να κερδίσουν τον πολυπόθητο οργασμό της.
Η επιβεβαίωση και η επιβράβευση για τον άνδρα έρχονται ύστερα από κάθε επιτυχημένη σεξουαλική επαφή που ολοκληρώνεται με τον οργασμό της γυναίκας. Πρόκειται για ένα δώρο προς εκείνον που προσπαθεί να τη γοητεύσει, να την κατακτήσει. Βασισμένοι σε έρευνες και εμπειρίες, θεωρούμε γεγονός πως κάθε οργασμός της συντρόφου του ενισχύει το εγώ του.
Εκείνος που θα της προσφέρει την κορύφωση θα κατακτήσει και τον τίτλο του καλού εραστή, κάτι που είναι απαραίτητο για να συμπληρωθεί η εικόνα του τέλειου άνδρα-συντρόφου. Η κορύφωσή της είναι ένα θέμα που απασχολεί και δημιουργεί συχνά άγχος και στους δύο. Ο άνδρας, θέλοντας να νιώσει ικανός, ξεχωριστός και μοναδικός εραστής, προσπαθεί να φτάσει τη σύντροφό του σε οργασμό με κάθε τρόπο. Μετά το τέλος της πράξης εκείνος θα τη ρωτήσει αν κατάφερε να κορυφώσει.
Τις φορές που η απάντησή της είναι αρνητική, μοιραία, στο μυαλό του θα συγκριθεί με τους πρώην συντρόφους της που πιστεύει ότι της χάριζαν τους οργασμούς που εκείνη αναζητούσε. Ο άνδρας, επομένως, εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο όπου σε κάθε σεξουαλική επαφή προσπαθεί να αποδείξει στον εαυτό του και στη σύντροφό του πόσο ικανός είναι.
Δεν είναι λίγοι οι άνδρες που πιστεύουν πως προσφέροντας την οργασμική κορύφωση στη σύντροφό τους θα την κινητοποιήσουν να είναι και εκείνη με τη σειρά της πιο δοτική προς το πρόσωπό τους. Ερευνες αποδεικνύουν πως τα ζευγάρια που βαθμολογούν με υψηλό βαθμό τη σεξουαλική τους ζωή έχουν αμφότεροι οργασμό και αυτό τους ωθεί στην πιο έντονη και συχνή σεξουαλική δραστηριότητα, κάτι που τους προσφέρει και υψηλότερο επίπεδο ποιότητας ζωής. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουν αρκετές γυναίκες να φτάσουν σε οργασμό κάνει τον σύντροφό τους να αναρωτιέται τι δεν έκανε σωστά.
Ο άνδρας τότε νιώθει ενοχές και φέρει το γεγονός ως αποτυχία. Στο πλαίσιο του εγωισμού του, συχνά μπορεί να μην το επικοινωνήσει αυτό στη σύντροφό του, όμως είναι σκέψη που θα τον απασχολεί και θα τον καταβάλλει. Αμφισβητεί έτσι τόσο τις ικανότητές του όσο και το πόσο τελικά κατανοεί τη σύντροφό του. Οταν η γυναίκα δυσκολεύεται ή δεν φτάνει ποτέ στον οργασμό, εκείνος μπορεί να κρύβεται, χωρίς να επικοινωνεί την απογοήτευσή του έπειτα από κάθε τους επαφή.
Σύγχρονες μελέτες όμως έχουν αποδείξει πως όταν τελικά ο άνδρας αποφασίσει να μοιραστεί αυτές τις ενοχικές του σκέψεις μαζί της συχνά ο οργασμός της παύει να είναι γκρίζα ζώνη για το ζευγάρι. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου εκείνη, παγιδευμένη στη δυσκολία της να κορυφώσει, υποκρίνεται και εγκυμονεί πάντα ο κίνδυνος να το αντιληφθεί ο σύντροφός της. Οταν αυτό συμβεί, συνήθως μεταφράζεται ως τραυματικό γεγονός για τη σεξουαλική του ικανότητα, αλλά και το εγώ του.
Σε τέτοιες καταστάσεις, ο πληγωμένος άνδρας μπορεί να παγιδευτεί μαζί της ή λόγω εγωισμού να αποφεύγει τη σεξουαλική επαφή, ακόμη και να προχωρήσει σε χωρισμό. Στην πρώτη περίπτωση, συνηθίζεται να διατηρείται μια φοβική σιωπή ανάμεσά τους και μαζί να διαιωνίζουν την κατάσταση την οποία, αν και γνωρίζουν και οι δύο, κανείς δεν ξέρει πώς να τη διαχειριστεί. Σε αντίθετη περίπτωση, εκείνος, θυμωμένος και απογοητευμένος από τον εαυτό του, θα αναζητήσει την επιβεβαίωση των σεξουαλικών του ικανοτήτων.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τελευταίες μελέτες που δείχνουν ότι αντίθετα με τις γυναίκες, που σπάνια μιλούν ανοιχτά για τη δυσκολία τους να έρθουν σε οργασμό και επιλέγουν να υποκρίνονται, οι άνδρες επιθυμούν να γνωρίζουν το πρόβλημα της συντρόφου τους ώστε να προσφέρουν την όποια βοήθεια χρειαστεί. Μια σχέση που βασίζεται στην αλληλοχρέωση και όχι στην αμοιβαία απόλαυση σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί υγιής.
Η ουσιαστική επικοινωνία των συντρόφων θα φέρει τη γυναίκα πιο κοντά στον οργασμό της και αυτός θα αυξάνει την επιθυμία και την απόλαυση του ζευγαριού. Συνεπώς, ο άνδρας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο γα τον οργασμό της γυναίκας και αντιστρόφως.
Το μεγάλο ταμπού
Οσο διαφορετικές είναι οι γυναίκες μεταξύ τους, τόσο διαφορετικοί και οι οργασμοί που φαντασιώνονται και βιώνουν. Και είναι γεγονός ότι η μοναδικότητα του οργασμού ενισχύει και το μυστήριο που υπάρχει γύρω απ’ αυτόν. Από τη σωματική και την ψυχολογική του διάσταση έως τις αντιλήψεις και τους μύθους που συνδέονται με τον πολυπόθητο και εκρηκτικό οργασμό υπάρχουν πληροφορίες που ενδεχομένως να μπερδεύουν τις γυναίκες και να προκαλούν αντιλογίες ανάμεσα στους ειδικούς.
Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα κύρια και διαρκή ερωτήματα που εκφράζει η πλειονότητα των γυναικών στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.
Αρχικά, είναι σημαντικό να εξηγήσουμε τι είναι ο οργασμός. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός που να είναι αποδεκτός παγκοσμίως και να περιλαμβάνει τη βιολογία, την ψυχολογία καθώς και τον συνδυασμό τους. Γνωρίζουμε, παρ’ όλα αυτά, ότι ως διαδικασία ξεκινά από τον εγκέφαλο και καταλήγει στα γεννητικά όργανα. Η γυναίκα από το πρώτο στάδιο της επιθυμίας ξυπνά σωματικά και ψυχικά απαντώντας στα σεξουαλικά ερεθίσματα που υπάρχουν και πολλαπλασιάζονται στο στάδιο που ακολουθεί, αυτό της διέγερσης.
Κατά το δεύτερο στάδιο, το σώμα της προετοιμάζεται, υπάρχει κολπική εφύγρανση, σφίγγουν οι μύες και αυξάνεται η κυκλοφορία του αίματος στο στήθος και τα γεννητικά όργανα. Ακολουθεί η φάση πλατό, όπου είναι το οργασμικό οροπέδιο, κατά το οποίο τα εσωτερικά και εξωτερικά γεννητικά όργανα διογκώνονται όπως και το στήθος της. Τότε είναι που ο κόλπος εσωτερικά διαστέλλεται και φουσκώνει, ενώ εξωτερικά είναι όσο χρειάζεται ελαστικός με σκοπό να υποδεχτεί το πέος του συντρόφου της (αυτός είναι και ο λόγος που το μήκος του πέους δεν παίζει ρόλο).
Μετά το πλατό, λοιπόν, είναι το στάδιο του οργασμού όπου το σώμα «απελευθερώνεται» καθώς οι μύες χαλαρώνουν και το αίμα δεν είναι συγκεντρωμένο μόνο στη γεννητική περιοχή και το στήθος. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάρκεια οργασμού, όμως είναι κατά κανόνα μεγαλύτερη από τη διάρκεια του ανδρικού. Τελικώς, η γυναίκα εισέρχεται στο στάδιο της χαλάρωσης, όπου το σώμα της πλέον επιστρέφει στη φυσιολογική κατάσταση.
Στο στάδιο αυτό η κλειτορίδα εξακολουθεί να είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητη καθώς έχει περάσει από την αδράνεια στον πλήρη ερεθισμό και τώρα ξανά στην αδράνεια. Αντίθετα με τον άνδρα, η γυναίκα είναι ικανή να βιώσει και έναν ακόμη οργασμό αμέσως μετά. Η ολοκλήρωση κάθε σεξουαλικής επαφής με την οργασμική κορύφωση της γυναίκας είναι μύθος. Πρόκειται για μια σύνθετη διαδικασία που μπορεί να διακοπεί ή να επηρεαστεί από διάφορους παράγοντες (άγχος, κατάθλιψη, μια τραυματική εμπειρία, φοβίες, κακές διαπροσωπικές σχέσεις) και τελικά η γυναίκα να μην κορυφώσει.
Συχνά γίνεται λόγος για το ότι οι γυναίκες είναι πιο εγκεφαλικές από τους άνδρες αναφορικά με το σεξ. Κι αυτό είναι αλήθεια καθώς η γυναικεία σεξουαλικότητα συνδέεται άμεσα με τον εγκέφαλο. Κάτι τέτοιο αποδεικνύεται και με τη διαφορετικότητα που υπάρχει στον οργασμό της κάθε γυναίκας.
Η διαμάχη μεταξύ κολπικού και κλειτοριδικού οργασμού είναι διαχρονική. Υπάρχουν γυναίκες που δηλώνουν αδύνατη την επίτευξη κολπικού οργασμού καθώς και άλλες που κορυφώνουν οργασμικά μικτά. Ο μύθος, που ισχυροποιήθηκε με τις θεωρίες του Φρόιντ και ήθελε τον κλειτοριδικό αυνανισμό να είναι «παιδικός», έχει πια καταρριφθεί από τους σύγχρονους επιστήμονες. Είναι αποδεδειγμένο πως ο οργασμός είναι ένας και πως η επίτευξή του είναι ξεκάθαρα πιο εύκολη μέσω της κλειτορίδας. Πρόκειται για σημείο γεμάτο νευρικές απολήξεις – περισσότερες και από όσες υπάρχουν στο πέος.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η κλειτορίδα διεγείρεται όπως και το πέος όταν παρακολουθείται υλικό σεξουαλικού περιεχομένου. Συνεπώς πρόκειται για ένα σημείο που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στη διέγερση όσο και στην οργασμική κορύφωση της γυναίκας. Επιπλέον, το κεφάλαιο των πολλαπλών οργασμών δημιουργεί ερωτήματα. Πολλοί δεν γνωρίζουν τι είναι και αν είναι κάτι πλασματικό ή εφικτό.
Ο οργασμός κάθε γυναίκας μπορεί να είναι μοναδικός (μία και μόνο οργασμική κορύφωση), πολλαπλός (πολλοί μικροί οργασμοί που ακολουθούνται από έναν κορυφαίο), καθώς και διακοπτόμενοι (κορυφώνουν σταδιακά αλλά διακόπτονται, κορυφώνουν πάλι και διακόπτονται ξανά).
Κάθε γυναίκα έχει έναν απ’ αυτούς τους τύπους οργασμού, γεγονός που καθορίζεται από παράγοντες όπως οι εμπειρίες της, η οργανική της λειτουργία, η σχέση της με τον σύντροφό της, καθώς και οι αντιλήψεις της αναφορικά με τη σεξουαλικότητά της. Κλείνοντας, είναι απαραίτητο κάθε γυναίκα να γνωρίζει ότι ο χρόνος είναι σύμμαχός της σε σχέση με τον οργασμό της.
protothema.gr
