To φαινόμενο Ντουντουνάκη: Η Χανιώτισσα φοιτήτρια Νομικής είναι η καλύτερη Ελληνίδα όλων των εποχών στα 50μ. πεταλούδα!

Εξαιρετικές επιδόσεις στον αθλητισμό και στο πανεπιστήμιο δεν συνδυάζονται. Η συνέπεια στο ένα θα επηρεάσει την απόδοση στο άλλο. Αυτό είναι νόμος. Όχι όμως αν σε λένε Άννα Ντουντουνάκη, είσαι τριτοετής φοιτήτρια Νομικής και εδώ και λίγες ημέρες η καλύτερη Ελληνίδα όλων των εποχών στα 50μ. πεταλούδα.

Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες. Για να μπορέσεις να πρωταγωνιστείς είσαι αναγκασμένος να βάλεις στην άκρη ο,τι άλλο έχεις στο μυαλό σου. Είναι αδύνατο να είσαι αφοσιωμένος σε δύο πράγματα και να διακρίνεσαι. «Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δε χωράνε», που λέει και ο λαός μας. Πρέπει να αποφασίσεις. Ή θα ασχοληθείς στα σοβαρά με τον αθλητισμό παραμερίζοντας άλλα ενδιαφέροντα ή θα εστιάσεις αλλού και ο αθλητισμός θα είναι το χόμπι σου… Έτσι πάει. Ή μάλλον έτσι πάει τις περισσότερες φορές. Η 21χρονη Άννα Ντουντουνάκη είναι η αθλήτρια-εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Άριστη μαθήτρια, σημαιοφόρος στο σχολείο της, τριτοετής φοιτήτρια στη σχολή πρώτης επιλογής, λάτρης του πιάνου, γνώστης τριών ξένων γλωσσών… Αυτά! Χρειάζονται και άλλα; Α! Τυχαίνει να έχει προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και να κατέχει από το Σάββατο το πανελλήνιο ρεκόρ στα 50μ. πεταλούδα.

Συγχρονισμένη, γαλλικά και πιάνο
Γέννημα θρέμμα των Χανίων η Ντουντουνάκη ήταν ανήσυχο πνεύμα από μικρή. Επιθυμία της ήταν να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε και ρούφαγε τις γνώσεις σα σφουγγάρι. Ξεκίνησε κολύμβηση από πολύ μικρή ηλικία και μόλις στα πέντε της στράφηκε στη συγχρονισμένη. Εκεί μπόρεσε να εκφράσει το καλλιτεχνικό στοιχείο που έκρυβε μέσα της. Γιατί η συγχρονισμένη κολύμβηση δεν ήταν απλά ένα άθλημα αλλά μία τέχνη που έπρεπε μέσα από απόλυτη πειθαρχία να δημιουργήσεις ένα εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα. Η καλλιτεχνική της φύση δε βγήκε όμως μόνο μέσα στο νερό.

Στα σχολικά της χρόνια οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Στα 12 της γνώριζε να μιλάει άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και στα 15 της ισπανικά. Η μετάβασή της από το γυμνάσιο στο λύκειο αποτέλεσε το τέλος της σχέσης της Ντουντουνάκη με τη συγχρονισμένη κολύμβηση. Κάποιες προστριβές με την προπονήτριά της την ανάγκασαν να σταματήσει την ενασχόλησή της με το άθλημα αλλά το κύκνειο άσμα της ήταν «χρυσό» αφού κατέκτησε την πρώτη θέση στο μεσογειακό κύπελλο που διοργανώθηκε στα Χανιά το 2010.

Σε όλη την πορεία της στο άθλημα αποτέλεσε μέλος της Eθνικής ομάδας και τέσσερις φορές το χρόνο συμμετείχε σε δεκαπενθήμερα προπονητικά καμπ στην Αθήνα. Και όμως! Οι σχολικές επιδόσεις παρέμειναν ανεπηρέαστες. Η Ντουντουνάκη εξακολουθούσε να είναι άριστη μαθήτρια και σημαιοφόρος. Στο λύκειο είχε την τύχη να συνεργαστεί με τον Κώστα Τζιλιβάκη ο οποίος εκτός από ικανός προπονητής κολύμβησης ήταν μέγας ψυχολόγος.

Μπορούσε να «διαβάσει» την αθλήτριά του με κλειστά μάτια. Καταλάβαινε πότε η Ντουντουνάκη είχε μία καλή ημέρα στο σχολείο και πότε όχι και προσάρμοζε την προπόνηση αναλόγως χωρίς ποτέ να την πιέζει. Έτσι η νεαρή Χανιώτισσα αγάπησε ξανά τις προπονήσεις. Επέστρεφε στο σπίτι και δεν έβλεπε την ώρα να ξημερώσει για να πάει ξανά στο κολυμβητήριο. Οι πρώτες επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν.

Το 2011, στο βαλκανικό πρωτάθλημα εφήβων-νεανίδων, κατέκτησε την πρώτη θέση στα 50μ. πεταλούδα και λίγους μήνες αργότερα στο ευρωπαϊκό εφήβων-νεανίδων τερμάτισε τέταρτη στο ίδιο αγώνισμα. Στη συνέχεια οι σχολικές υποχρεώσεις αυξήθηκαν και η Ντουντουνάκη έβαλε σε δεύτερη μοίρα την κολύμβηση. Στόχος της ήταν να επιτύχει στις πανελλήνιες εξετάσεις με όνειρο την εισαγωγή της στη Νομική Αθηνών. Τα μαθήματα όμως δεν ήταν τα μόνα που την απασχολούσαν. Ως πρόεδρος του δεκαπενταμελούς είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα της σχολικής κοινότητας. Πάντα όμως με γνώμονα τη δικαιοσύνη, αυτό ακριβώς που της είχαν μεταλαμπαδεύσει οι γονείς της.